19 października 2017
This is a custom heading element.
POZOSTAJE MI TYLKO PRAGNĄĆ, ABY WSZĘDZIE SIĘ TAK DOBRZE DO NIEJ PRZYGOTOWANO I ABY POJAWIANO SIĘ Z TAK SAMO DOBRYM SERCEM…
Radując się dniem odnowienia oblacji przez oblackich studentów w Szwajcarii, Eugeniusz martwi się oblatami we Francji, którym z powodu rewolucji czerwcowej grozi niebezpieczeństwo.
Jednak rozmawialiśmy o naszej sytuacji. Mówiliśmy Panu o naszych braciach nieobecnych, za których na moje polecenie modlimy się codziennie w litanii odmawianej po partykularzu. Mniejsza z tym, to właśnie wspomnienie sprawiało ceremonię bardziej wzruszającą i pozostaje mi tylko pragnąć, aby wszędzie się tak dobrze do niej przygotowano i aby pojawiano się z tak samo dobrym sercem.
Niezależnie jakim niebezpieczeństwom musieliby stawić czoła, Eugeniusz chciał, aby byli odpowiednio przygotowani duchowo i umocnieni łaską swego powołania i oblacji. Odwołuje się wówczas do niszczenia krzyży misyjnych we Francji i do prośby władz, aby krzyże zniknęły.
…Od dawna dawałem ojcu poznać moje stanowisko w stosunku do krzyży; raczej umrzeć niż przyczyniać się do tej apostazji.
List do Henryka Tempiera, 01.11.1830, w: EO I, t. VII, nr 370.
Obojętnie jak dobrą radę podsuwano by nam w niepewności obecnego czasu, niech naszym światłem i siłą będzie nasza oblacka duchowość.
