15 października 2018

PODZIWIAŁEM ŚRODKI, JAKICH OJCIEC UŻYŁ, ABY SPROWADZIĆ TEN KRNĄBRNY UMYSŁ KU BARDZIEJ RACJONALNYM MYŚLOM.

W poprzednim rozważaniu badaliśmy list Eugeniusz do biskupa Gap dotyczący sanktuarium Notre-Dame du Laus. Teraz Eugeniusz o tej samej delikatnej sprawie pusze do ojca Guiberta.

Podziwiałem środki, jakich ojciec użył, aby sprowadzić ten krnąbr­ny umysł ku bardziej racjonalnym myślom i przypominając ojcu całą spra­wę, [twierdzę, że] doskonale mnie ojciec wyciągnął i uratował. Dyskusja na planie, na którym ustawił ją JE z Gap, mogła mieć jedynie pożałowania godne zakończenie.

Yvon Beaudoin w przypisie wyjaśnia kontekst sprawy: Biskup i duchowieństwo z Gap myśleli już o przejęciu kierownictwa w N.-D. du Laus, aby zorganizować tam dom dla księży emerytów w podeszłym wieku. Ojciec Guibert gotów był zgodzić się na nich, lecz JE Arbaud uważał te warunki za zbyt uciążliwe. Biskup Gap ciągle skarżył się na oblatów z racji zainteresowania, jakie okazywali Lamennais’owi, i na­uczania moralności, wzorowanego na świętym Alfonsie. Nie mówiąc na razie o odesłaniu oblatów, poprosił chociaż o wyjazd ojca Guiberta. JE de Mazenod odmówił i zobowiązał przełożonego do powiadomienia o odmowie prałata, który pozostawił sprawy tak, jak były. Najlepsze porozumienie istniejące między JE Arbaudem i ojcem Guibertem wyciąga Zało­życiela „doskonale”, tzn. wyciąga go z kłopotu, ponieważ w zasadzie to właśnie jego dok­tryn moralnych i dawnych relacji z Lamennais’em, biskup nie lubi.

Rozum, metody i sprawiedliwość były po naszej stro­nie, siła i bezprawie były w jego rękach i użyłby ich z racji swego stano­wiska i wykształcenia. Nie posunął się ojciec zbytnio w tym, co powie­dział na temat doktryn pana Lamennais’go. Panowie ci zawsze mylili szacunek, jaki miałem dla autora, z poważaniem, którym, jak sądzili, da­rzyłem jego utwory; nie odróżniali też [specyfiki] epoki. Zdecydowanie akceptuję również zaproponowany przez ojca plan postępowania wobec niego. Ze swojej strony powinien on zrezygnować z przeszkody, jaką sta­wia przed wszystkimi powołaniami…

List do Hipolita Guiberta, 25.03.1833, w: EO I, t. VIII, nr 444.

Kolejny przykład wielu trudnych pytań i delikatnych sytuacji, którym musiał sprostać Eugeniusz wraz ze zgromadzeniem.