20 lutego 2019
This is a custom heading element.
MINĘŁO 200 LAT: MAPA NASZEJ POWOŁANIOWEJ WĘDRÓWKI
W minionych tygodniach przyglądaliśmy się zaproszeniu, jakie wystosował do nas Eugeniusz, aby przyłączyć się do niego i żyć jego ideałem:
Jaki może być bardziej wzniosły cel, niż cel ich Instytutu?! Ich Założycielem jest Jezus Chrystus, Syn Boga samego; ich pierwszymi ojcami – apostołowie. Są oni powołani, aby być współpracownikami Zbawiciela, współodkupicielami rodzaju ludzkiego
Reguła z 1818, rozdział pierwszy, §3 Nota Bene. Missions, 78 (1951) s. Règle de 1818, s. 15.
Reguła z 1818 roku była odpowiedzią Eugeniusza na pytanie: Jak żyć, aby realizować ten ideał?
Aż do chwili obecnej w naszym badaniu reguły z 1818 roku zobaczyliśmy, że w pierwszym rozdziale zdefiniowano naturę misjonarzy i ich główne cele. Po pierwsze: ewangelizować ubogich o różnych obliczach. Następnie wypełnić duchową pustkę powstałą po kasacie zakonów oraz pomóc kapłanom być wiernymi wysłannikami Boga pośród najbardziej opuszczonych. W sekcji o reformie duchowieństwa Eugeniusz napisał sławne Nota bene, oryginalna wersję Przedmowy.
W Regule rozwinięte poszczególne punkty, podając praktyczne detale. Rozdział drugi został poświęcony głoszeniu misji ludowych.
Rozdział trzeci nosi tytuł: Inne posługi. Zobaczyliśmy, że dwie pierwsze sekcje tej części dotyczą posługi głoszenia i spowiadania. Jutro zajmiemy się trzecią formą posługi, czyli pracą z młodzieżą.
