Nowenna o powołania oblackie – dzień VIII

Wytrwanie (K 29)

 Z Ewangelii według świętego Marka (Mk 13, 9-13)

 A wy miejcie się na baczności. Wydawać was będą sądom i w synagogach będą was chłostać. Nawet przed namiestnikami i królami stawać będziecie z mego powodu, na świadectwo dla nich.  Lecz najpierw musi być głoszona Ewangelia wszystkim narodom.  A gdy was poprowadzą, żeby was wydać, nie martwcie się przedtem, co macie mówić; ale mówcie to, co wam w owej chwili będzie dane. Bo nie wy będziecie mówić, ale Duch Święty.  Brat wyda brata na śmierć i ojciec swoje dziecko; powstaną dzieci przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią.  I będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mojego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.

 Źródła oblackie

 …Nasze śluby są również wieczne jak śluby najbardziej uroczyste. Kiedy złożyliśmy przysięgę wytrwania, rozumiemy przez to obowiązek życia i śmierci w Zgromadzeniu, które zaakceptowało nasze zaangażowanie. Członek Zgromadzenia nie powinien działać przez mataczenie lub kaprys, tym bardziej nie powinien brać pod uwagę możliwości dyspensy. Takie postępowanie byłoby nie do przyjęcia przed ślubami. Jest to absolutnie niemożliwe po złożeniu ślubów – stwierdza Ojciec Święty.

Dyspensa jest w naszym Zgromadzeniu uważana za tak wielkie zło, że wierzymy, iż nigdy nie będzie ona miała miejsca, szczególnie teraz, gdy zostaliśmy zatwierdzeni przez Kościół i ustawieni w jednym rzędzie z lazarystami, pasjonistami i redemptorystami… (Do biskupa Arbaud z Gap, 13 sierpnia 1826 toku, w: EO I, t. 13, nr 59).  

 Świadectwo

Wszystkim nam zdarza się coś zaczynać i tego nie kończyć, czasem to sport, nauka nowego języka lub dieta, aby zrzucić kilogramy. Nasz zachwyt i początkowy ideał były motywacją dla inwestycji i poszukiwania koniecznych środków, ale po pewnym czasie nasze zainteresowanie uległo zmianie, a koszt zaangażowania przewyższał zyskane efekty, tak że woleliśmy je zarzucić.

Są inne przykłady zaangażowania, gdzie odnosimy sukces, gdy nasz zachwyt i nasz pierwotny ideał ustępują miejsca entuzjazmowi i zamiłowaniu, tak że trwamy i odnosimy zwycięstwo, niezależnie od wyzwań, jakim musimy stawić czoła. Małżeństwo, życie zakonne, kapłaństwo, a także celibat świeckich są formami życia, które wzywają nas do wytrwałości i umacniają nas pomimo nieuniknionych zmian w naszym życiu.

Członkowie zgromadzeń zakonnych składają śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Oblaci Maryi Niepokalanej składają dodatkowy ślub wytrwania.

Dla oblatów ślub wytrwania ma istotne, podwójne znaczenie: jest świadomą decyzją osoby, która przeszła od zachwytu do entuzjazmu, od ideału do umiłowania oblackiego charyzmatu. Towarzyszy jej także poczucie wytrwania w zgromadzeniu, które Eugeniusz nazywał najbardziej zjednoczoną rodziną na ziemi. Zgromadzenie Oblatów nie jest stowarzyszeniem celibatariuszy, ale łączy ono w apostolskich wspólnotach kapłanów i braci, którzy wiążą się z Bogiem przez śluby zakonne (KKRR 1).

Chociaż zgromadzenie zostało założone przez księży diecezjalnych, reguła lub obowiązek wytrwania poprzedził inne śluby. Pierwsza Reguła z 1816 roku, którą żyło pięciu pierwszych oblatów, mówiła między innymi: Misjonarze, kiedy wstępują do Zgromadzenia, powinni być zdecydowani, aby wytrwać w nim prze całe życie. Później, w Regule z 1818 roku, ten zamiar przybierze postać ślubu. Tak więc czwarty ślub został włączony do Konstytucji i Reguł zatwierdzonych 17 lutego 1826 roku.

Jeśli prawdą jest, że wytrwanie już jest zawarte w ślubach ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, to ślub wytrwania jest dla nas jasną deklaracją, że każdy oblat angażuje się w budowanie najbardziej zjednoczonej rodziny na ziemi.  O. Cristian Fini OMI – Australia

 Modlitwa

Ojcze Święty, odwieczne źródło życia i miłości, Ty ludziom objawiasz blask swojej chwały, a Twoje wezwanie zasiewasz w sercach, spraw, aby nikt z powodu naszego zaniedbania nie dostrzegł lub nie zaprzepaścił Twojego powołania, ale abyśmy byli zaangażowani w ukazywanie Twojej miłości.

Pnie Jezus, przemierzając Palestynę powołałeś Apostołów i posłałeś ich, aby głosili Ewangelię, byli pasterzami i wspominali Ciebie, spraw, aby także dzisiaj Kościół w swoich szeregach miał świętych i licznych kapłanów, którzy wobec wszystkich będą uobecniać owoce Twojej męki i zmartwychwstania.

Maryjo Dziewico, młoda Córko Izraela, swoją macierzyńską miłością umacniaj młodych, którzy odpowiedzieli na słowo Ojca, umacniaj tych, którzy już się Jemu oddali. Niech razem z Tobą ciągle ponawiają radosne i nieodwołalne tak. Amen.