18 lutego 2020

TRZEBA BĘDZIE PRZYLGNĄĆ DO TEGO LUDU JAK OJCIEC DO SWYCH DZIECI.

Te piękne słowa są podsumowaniem 24. kolejnych lat, gdy Eugeniusz będzie biskupem w Marsylii:

Oto ja pasterz, pierwszy pa­sterz diecezji, która nie jest zamieszkana przez świętych. Została mi przydzielona, nie wybrałem jej sobie. Dlatego trzeba będzie przylgnąć do tego ludu jak ojciec do swych dzieci. Trzeba bę­dzie, aby moje istnienie, moje życie, cały mój byt zostały jemu po­święcone, abym nie miał innych myśli niż tylko jego dobro, innych obaw niż tylko tego, że nie starałem się wystarczająco o jego szczę­ście i uświęcenie, innej troski niż tylko tej, która powinna obejmo­wać wszystkie jego duchowe potrzeby, i nawet w pewnym sensie jego potrzeby materialne. Jednym słowem, trzeba, abym się spalił dla tego ludu, abym był gotowy poświęcić me radości, upodobania, wy­poczynek, a nawet życie.

Rekolekcje przygotowujące do objęcia stolicy biskupiej w Marsylii, maj 1837, w: EO I, t. XV, nr 185.

Powyższe wspaniałe wyrażenie jest definicją samej oblacji, zapoczątkowanej u stóp krzyża w Wielki Piątek i zgłębianej przez 30 kolejnych lat tak bogatego w wydarzenia życia misjonarskiego.