Francja: 150-lecie objawień maryjnych w Pontmain. Sanktuarium opiekują się oblaci
This is a custom heading element.
Kościół we Francji świętuje w tym roku 150. rocznicę objawień maryjnych w Pontmain. Jest to jedno z pięciu oficjalnie uznanych przez Kościół objawień Matki Bożej w tym kraju. Maryja ukazała się 17 stycznia 1871 r. czworgu dzieciom w ubogiej wiosce Pontmain. Jeden z wizjonerów wstąpił potem do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej.
Matka Boża Nadziei
Styczeń roku 1871 r. Wojska pruskie cesarza Wilhelma I Hohenzollerna od paru miesięcy oblegają Paryż Napoleona III. Zwycięska armia 12 stycznia kieruje się w stronę Bretanii na zachodzie kraju i wchodzi do Le Mans. Podchodzi do Laval i 17 stycznia staje u bram miasta. Mieszkańcy chowają swój dobytek, wsłuchują się w dal, oczekując odgłosów armat.
W Pontmain, 30 km od Laval ok. 500 mieszkańców z niepokojem oczekiwało wieści o 38 młodych mieszkańcach, powołanych do armii francuskiej. Przerażenie i obawa ogarniały wszystkich. Zaczynają się szerzyć choroby: tyfus i ospa. „Gdzie jest Bóg w tym wszystkim?” – pytano.
Parę dni wcześniej miejscowy proboszcz, ks. Michał Guérin, intonuje hymn, przypisywany irlandzkiemu świętemu związanemu z Bretanią, Briocusowi (fr. Saint Brieuc) – „Matko nadziei”:
Matko nadziei
Której imię jest tak słodkie
Chroń naszą ojczyznę
I módl się, módl za nami!
Matkę Bożą widziały tylko dzieci
Objawień doznało czworo dzieci: 12-letni Eugeniusz i 10-letni Józef Barbedette oraz Franiszka Richer (11 lat) i Joanna Maria Lebossé (9 lat).
17 stycznia, gdy zapadł zmrok, Eugeniusz spojrzał na stary zegar znajdujący się na wieży kościelnej. Było w pół do siódmej. Jego wzrok skierował się w niebo. Zdziwił się, że w części nieba nie było gwiazd. Nagle nad dachem domu rodziny Guidecoq zobaczył Piękną Panią. Zawołał szybko brata i ojca. Brat widział to samo, co on, ojciec zobaczył jedynie trzy gwiazdy tworzące na niebie trójkąt.
Matka Boża ubrana była w długi, niebieski płaszcz ozdobiony złotymi gwiazdami, czarny welon i złotą koronę. Uśmiechała się bez przerwy. Obok wizjonerów wkrótce zgromadziła się społeczność wioski. Piękną Panią zobaczyły tylko dwie dziewczynki: Franciszka Richer i Joanna Maria Lebossé. Pozostali nie widzieli nic. Proboszcz, ks. Guérin zainicjował wspólną modlitwę. Podczas odmawiania różańca wizerunek Matki Bożej się powiększył.
W trakcie śpiewu Magnificat na niebie zaczęły pokazywać się złote litery. Dzieci czytały:
Proszę, módlcie się, moje dzieci.
Podczas litanii na niebie ukazał się napis:
Bóg szybko wysłucha waszych modlitw. Mój Syn czeka na wasze modlitwy.
Następnie w rękach Matki Bożej pojawił się niewielki czerwony krzyż. Maryja zaczęła się modlić. Jedna z gwiazd ją okalających zapaliła cztery świece wokół Jej postaci. Wszyscy pomyśleli o czterech świecach palonych w kościele za mężczyzn wcielonych do wojska. Zniknął krzyż, a Matka Boża wyciągnęła ręce ku ludziom w dole. U Jej stóp pojawił się biały welon, który powoli się podnosił, aby ją zasłonić. Kiedy modlitwa zgromadzonego tłumu ucichła, postać zniknęła.
Następnego dnia żołnierze pruscy wycofali się z okolic Pontmain. Jedenaście dni później podpisano rozejm w Wersalu. Wszyscy powołani do wojska wrócili cali i zdrowi do wioski.
Natychmiast rozpoczęto proces kanoniczny, który zakończył się stwierdzeniem prawdziwości objawień. Jeden z wizjonerów – Józef Barbedette – wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Napisał historię objawień, których doświadczył. Zmarł w Pontmain, 3 listopada 1930 roku.
Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej w Pontmain
Po śmierci księdza Michała Guerina, 29 maja 1872 roku miejscowy biskup powierzył sanktuarium opiece misjonarzy oblatów. Rok później rozpoczęto budowę nowej świątyni. W 1900 roku dokonano konsekracji okazałego kościoła, który pięć lat później papież Pius X podniósł do godności bazyliki mniejszej. 24 lipca 1934 roku nastąpiła koronacja figury Matki Bożej Nadziei.
W 150. rocznicę objawień w Pontmain, Kościół we Francji zainaugurował jubileusz, który potrwa do 16 stycznia przyszłego roku. Przygotowania do tego wydarzenia trwały trzy lata, ale pandemia i związane z nią obostrzenia pokrzyżowały plany organizatorów. Jubileusz miał otworzyć watykański sekretarz stanu kard. Pietro Parolin. Zamiast niego uczynił to nuncjusz apostolski we Francji abp Celestino Migliore. Wstrzymane też zostały pielgrzymki. W uroczystości mogły bowiem uczestniczyć zaledwie 373 osoby.
Rektor sanktuarium w Pontmain, o. Renaud Saliba OMI ma jednak nadzieję, że jubileusz będzie miał ten sam efekt, co objawienia: stanie się zachętą do modlitwy o ustanie aktualnych nieszczęść, a Bóg się zmiłuje i pandemia się zakończy, powalając na normalny przebieg jubileuszu. W jego ramach przewidziano wiele wydarzeń, między innymi wielką pielgrzymkę w uroczystość Wniebowstąpienia, jubileusz dzieci 9 czerwca oraz dzień przebaczenia 12 grudnia.
(pg/KAI)
