13 lipca 2021
This is a custom heading element.
CI, KTÓRZY MAJĄ ZWYCZAJ NARZEKAĆ, KIEDY DOTYKA SIĘ ICH OSOBISTYCH WYGÓD
Funkcja Eugeniusza jako przełożonego Zgromadzenia oznaczała także, że musiał rozdzielać oblatów zgodnie z potrzebami podjętych misji. W niektórych przypadkach napotykał na trudności wynikające z preferencji lub awersji poszczególnych osób.
Powiedziałem mu, jak bardzo nie podobała mi się niechęć wyrażona przez ojca Bermonda, aby na pewien czas udał się do domu w Aix. Pretekst zdrowia jest nie do przyjęcia dla człowieka, który naciska, aby go posłać na krańce ziemi.
Ojciec Bermond nalegał, aby go posłano do Kanady, a skarżył się na czasowe zaangażowanie we wspólnocie oddalonej o 80 kilometrów.
Ta niechęć paraliżuje zarządzanie, jest sprzeczna z podstawowym pojęciem świętej obojętności będącej zawiasem regularności i dobrej dyscypliny. Nigdzie się na nią nie wyraża zgody, nie odważono by się nawet o niej wspominać.
Następnie Eugeniusz z ironią komentuje, że wszyscy narzekający oblaci powinni znaleźć osoby, które wypełnią ich misję – wówczas bardzo szybko zmieniali ton rozmowy.
Ach, chciałbym dołożyć starań, aby zaradzić wszystkim potrzebom naszych domów i rozmieszczeniu członków począwszy od tych, którzy mają zwyczaj narzekać, kiedy dotyka się ich osobistych wygód. Zobaczymy ich w działaniu.
Dziennik, 07.09.1842, w: EO I, t. XXI.
W końcu Eugeniusz ulega pragnieniu ojca Bermonda i zostawia go tam, gdzie jest.
Drogi o. Bermondzie, nie odpowiedziałem na ojca list z 30 sierpnia. Zadowoliłem się poleceniem powiadomienia o. Ricarda, iż zdałem sobie sprawę nie z przyznania ojcu racji, lecz z ojca odmowy, i że zostawiłem ojca w Lumières.
List do ojca Françoisa Bermonda, 08.09.1842, w: EO I, t. 1, nr 12.
