16 lipca 2021

NIESZCZĘŚCIA I BŁOGOSŁAWIEŃSTWA W KANADZIE

Ojciec Casimir Aubert cieszył się szacunkiem Eugeniusza oraz był osobą, z którą Eugeniusz dzielił się wieloma swoimi najskrytszymi myślami. Eugeniusz zwierza się:

Doświadczam największych zmartwień ze strony naszych ojców z Kanady. Ojciec Baudrand ponad miarę zszokowany małą niezgodnością myśli istniejącą pomiędzy o. Honoratem i o. Telmonem, pomimo poleceń, jakie wydałem jednemu i drugiemu, wszystkie nasze domy napełnił swymi przesadnymi oskarżeniami, uwiódł niewdzięcznego nowicjusza, który napisał niewiarygodny list, który grozi nam ucieczką, te rzeczy dzieją się dwa tysiące mil stąd! Niemożliwe, aby ludzie z zewnątrz nie zauważyli tego nieporządku, a nasza przyszłość w tych okolicach jest bardzo narażona na szwank.

Pośród nieszczęść Eugeniusz głośno woła:

Jednak Bóg czyni dla nas cuda. Pomimo trudności spowodowanych zdradą…

Dziękuje za ofiarność świeckich dobrodziejów, którzy wspaniałomyślnie materialnie wsparli misjonarzy i nie przestaje dziękować za boże błogosławieństwo:

Gdy chodzi o duchowe, to najobfitsze błogosławieństwa towarzyszyły dziesięciu misjom, które już wygłosili nasi ojcowie.

Piękna posługa oblatów zaczęła przyciągać powołania i prośby z innych diecezji:

Przyłączyli się do nich dwaj wspaniali księża, a inni się zapowiedzieli. Biskupi z Toronto i Quebecu proszą nas. Ale obawiam się, że wszystko upadnie z powodu tych niegodnych dzieci, które nie potrafią niczego znieść, niczego poświęcić, niczego wybaczyć, chyba że tylko ich osobiste wady. Jestem oburzony, a także zmartwiony takim postępowaniem.

List do Casimira Auberta, 26.09.1842, w: EO I, t. 3, nr 2.