17 września 2021

DOBRY BÓG, ABY NAS NAPEŁNIĆ SWOIMI ŁASKAMI, OCZEKUJE JEDYNIE NASZEGO NAWRÓCENIA

Przeglądając stare dokumenty Eugeniusz natrafia na list od księdza Duclaux, swojego dawnego kierownika duchowego z seminarium w Paryżu. List został napisany przed 30. laty w 1815 roku, kiedy Eugeniusz rozeznawał, czy Bóg wezwał go do zgromadzenia grupy kapłanów, aby odpowiedzieć na duchowe potrzeby najbardziej opuszczonych w Prowansji. W dzienniku napisał:

Przeglądając dziali moje stare szpargały, aby je wydać na pastwę ognia, znalazłem drogocenny list świętego księdza Duclaux, mojego kierownika w Seminarium Świętego Sulpicjusza, który zmarł jako superior generalny tegoż zgromadzenia. Cały jest wspaniały, jakby wszystko pochodziło z jego pięknej duszy; w 1815 napisał mi między innymi: Gdy chodzi o mnie, mogę jedynie dziękować dobremu Mistrzowi za wszystkie pobożne uczucia, jakie on w księdzu wzbudza. Niech nadal ze wszystkich sił ksiądz pracuje nad odnową religii; niech ksiądz głosi kazania, poucza i oświeca Francuzów o racji przytłaczającego ich zła; niech głos księdza da się słyszeć we wszystkich częściach Prowansji; dobry Bóg, aby nas napełnić swoimi łaskami oczekuje jedynie naszego nawrócenia.

To zachęta, której potrzebował Eugeniusz, aby rozeznać wolę Bożą i zebrać przyszłych misjonarzy oblatów. Ksiądz Duclaux podkreślił także, że nie wystarczy, aby dać poznać Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela w czasie misji ludowych, ale konieczne jest, aby ciągłą opieką otaczać ludzi w parafiach:

Ale przede wszystkim niech ksiądz w kapłanach zaszczepi kapłańskiego ducha. Dopóki na czele parafii nie będzie wspaniałych księży, zdziała ksiądz jedynie bardzo niewiele dobra. Niech ksiądz pociągnie wszystkich duchownych, aby byli świętymi; niech czytają żywoty świętego Karola i świętego Wincentego a Paulo; zobaczą, czy pozwala się kapłanowi żyć w letniości i braku gorliwości. Duclaux, 2 października 1815.

Dziennik, 30.07.1843, w: EO I, t. XXI.

Eugeniusz nigdy nie zapomniał tej dobrej rady i od początku istnienia oblatów jednym z dzieł były rekolekcje i czas odnowy dla kapłanów diecezjalnych, co sprawiło, że z czasem oblaci dostarczyli kadr do seminariów we Francji i w innych częściach świata.