Kanada: Śp. o. Antoni Mendrela OMI

Urodził się 8 sierpnia 1939 r. w Katowicach w rodzinie Ernesta i Anny Spałek, a ponieważ po zakończeniu drugiej wojny światowej Mendrelowie przeprowadzili się do Lublińca, stąd właśnie tam Antoni ukończył szkołę powszechną oraz Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, uzyskując w 1957 r. świadectwo maturalne. Następnie przez rok studiował na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, lecz już w 1958 r. opuścił mury tej uczelni i wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej na Świętym Krzyżu. W 1959 r. rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Obrze, zakończone przyjęciem święceń prezbiteratu 6 maja 1965 r. w katedrze poznańskiej. Tego samego roku z woli przełożonych miał rozpocząć pracę duszpasterską w Kanadzie, jednak z powodu odmowy przez władzę komunistyczną wydania mu paszportu, został skierowany jako nauczyciel do oblackiego Niższego Seminarium Duchownego w Markowicach na Kujawach. Tutaj w latach 1965 – 1972 uczył matematyki i fizyki, a jednocześnie kontynuował studia specjalistyczne na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 1972 r. uzyskał magisterium nauk matematyczno-fizycznych.

Otrzymawszy w 1972 r. paszport, wyjechał do Kanady i pracował w oblackich parafiach polonijnych jako wikariusz, najpierw w parafii św. Kazimierza w Toronto (1972 – 1978), a od 1978 r. w parafii św. Stanisława także w Toronto, udzielając się zarazem na niwie społeczno-kulturalnej oraz jako rekolekcjonista w polskich ośrodkach duszpasterskich (m. in. kilkudniowe rekolekcje przez 25-leciem parafii św. Anny w Fenwick, Ontario w 1980 r. czy wielkopostne rekolekcje w parafii św. Andrzeja Boboli w Sault Ste. Marie, Ontario w 1984 r.). Przez cztery lata (1981 – 1984) był proboszczem w parafii Matki Boskiej w Toronto, gdzie nie tylko kultywował ponad sześćdziesięcioletnie tradycje duszpastersko-społeczne, lecz aktywnie włączył się w akcję niesienia pomocy Polakom, zniewolonym stanem wojennym. W tym celu utworzył m.in. parafialny komitet sponsorowania rodzin polskich przebywających w obozach przesiedleńczych w Austrii. Niezwykłe doświadczenie, skuteczność działania oraz pragmatyzm w podejmowaniu decyzji spowodowały, że ojciec Mendrela został wybrany prowincjałem kanadyjskiej prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, służąc na tym urzędzie współbraciom przez dwie kadencje w latach 1984 – 1990. W tym czasie zatroszczył się o rozwój domu rekolekcyjnego (Queen of Apostles Renewal Centre) w Mississauga, prowadził drugą fazę budowy Copernicus Lodge w 1985 r., pełniąc jednocześnie w latach 1984 -1988 funkcję prezesa Konferencji Polskich Księży na Wschodnią Kanadę. W tej ostatnie roli przyjmował m. in. w Kanadzie (w 1986 r.) prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, przemawiał w instytucjach kanadyjskiej administracji państwowej, organizował spotkania z władzami cywilnymi i kościelnymi oraz mniej formalne mitingi mające służyć przede wszystkim dobru Polonii, a także wizytował parafie. Gdy natomiast skończył drugą kadencję prowincjała, udał się na roczny staż w oblackiej szkole teologicznej w San Antonio w Texasie, a po powrocie był najpierw proboszczem parafii św. Kazimierza w Toronto (1991 – 1999), a potem parafii Matki Boskiej w tymże mieście. Przez lata organizował pomoc dla Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i z wyjątkową determinacją działał na rzecz Polaków zmuszonych do emigracji po wprowadzeniu stanu wojennego. Stąd na krótko przed emeryturą został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej „za wybitne zasługi dla rozwoju bazy naukowo-dydaktycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II oraz za działalność na rzecz Polonii kanadyjskiej”. W 2008 r. ks. A. Mendrela przeszedł w stan spoczynku i jako rezydent przebywał przy parafii Holy Angels oraz w domu Queen of Apostles Renewal Centre przy Blythe Road w Mississauga, a od kilku lat, angażując się duszpastersko, mieszkał w domu seniora „Villa Polonia” w Brampton. Zmarł w sobotę 5 marca 2022 roku w godzinach porannych.

Data pogrzebu jest jeszcze ustalana.

(jb-Kanada)