Z listów św. Eugeniusza

Tylko dzięki krzyżowi Jezusa Chrystusa jesteśmy autentycznymi pielgrzymami nadziei (K 4)

Krzyż Jezusa Chrystusa jest sercem naszego posłannictwa. Wzorem Pawła apostoła głosimy «Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego» (1 Kor 2,2). Jeśli nosimy «w ciele naszym konanie Jezusa» to w nadziei, «aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele» (2 Kor 4, 10)(K 4).

Ludzie wokół nas mogą być zmęczeni naszymi pięknymi słowami, ale chcą zobaczyć i doświadczać tajemnicy paschalnej w nas i przez nas. Jeśli krzyż Jezusa Chrystusa naprawdę jest w centrum naszego życia, automatycznie to zauważymy.

Często mamy tendencję do skupiania się na krzyżu tylko częściowo i zapominamy, że krzyż jest bramą do zmartwychwstanie i pełni życia. Codzienne dźwiganie krzyża jest zaproszeniem do rozpoznania cierpienia Jezusa Chrystusa w naszym własnym cierpieniu, Jego obecności we wszystkim, co ciemne i bolesne w naszym życiu, aż do wołania razem z Nim: „Boże mój, czemuś mnie opuścił?”.

Niemniej jednak, ponieważ krzyż i zmartwychwstanie są w centrum naszego życia i misji, w nadziei, że życie Jezusa objawi się także w naszym ciele. Tylko przez krzyż możemy być prawdziwymi pielgrzymami nadziei, świadkami nowego życia i możliwości pewności obietnicy naszego Zbawiciela: „Oto ja jestem z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata.Jestem z wami zawsze, aż do skończenia świata”.

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI