Z listów św. Eugeniusza

SOBOTA PO POPIELCU

„Nie potrzebują lekarza zdrowi, ale ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać do nawrócenia się sprawiedliwych, lecz grzeszników” (Łk 5,32).

To święte słowo rozbrzmiewa z najbardziej godnym podziwu skutkiem w naszej diecezji; słyszano je zarówno w osadach i na wioskach, jak i w mieście biskupim, i odczuwano, że przekazane przez Jezusa Chrystusa Jego Apostołom, nie straciło nic ze swej skuteczności w ciągu wieków; odczuwano, że wychodząc z ust Tego, który sam jest „życiem wiecznym”, jest ono nadal „duchem i życiem” (J 6, 64), i ożywiało tych, którzy je przyjmowali.

List pasterski Eugeniusza de Mazenoda z 07.02.1847 r.