koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

Tuż po śmierci Pana Jezusa otwarto Jego bok pchnięciem włóczni centuriona. „Natychmiast wytrysnęła krew i woda” (J 19,34). To straszna scena, ale jakże bardzo wymowna! Nie pozostawia najmniejszej przestrzeni dla podtrzymania tezy kogoś, kto zakładałby pozorną śmierć: Pan Jezus zmarł na sto procent. Tajemnicza „woda”, która nie wypływa ze zdrowego ciała, wskazuje według współczesnej medycyny na to, że Chrystus prawdopodobnie zmarł na skutek zawału lub, jak mówili nasi przodkowie, przez rozerwanie serca. Tylko w takim przypadku obserwuje się oddzielenie osocza od czerwonych krwinek. To wyjaśnia owo nienormalne wypłynięcie „krwi i wody”. Chrystus naprawdę umarł i to z powodu naszych grzechów lub z powodu najżarliwszego pragnienia zgładzenia naszych grzechów. „Moją śmiercią zwyciężyłem śmierć i wyniosłem człowieka na wyżyny nieba” - wypowiada te słowa Pan Jezus objawiając się Melitonowi z Sardes). Bóg, który spełnił obietnicę wskrzeszenia Syna, spełni również i tą obietnicę: wskrzesi nas i wyniesie nas do swojej prawicy. Stawia tylko minimalny warunek: wierzyć w Niego i pozwolić Mu się zbawić. Bóg nikomu nie narzuca swojej miłości, aby nie czynić uszczerbku na ludzkiej wolności.

W końcu na człowieka, który odniósł ranę przebicia włócznią „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” (J 19,37), a w Apokalipsie potwierdza się: „Oto nadchodzi z obłokami, i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili” (Ap 1, 7). Jest to święty warunek boskiej sprawiedliwości: na końcu nawet ci, którzy go odrzucili, będą musieli Go uznać. Każdy, nawet samozwańczy tyran, bezlitosny morderca, dumny ateista, wszyscy bez wyjątku zostaną skłonieni do uklęknięcia przed Nim i uznania Go za prawdziwego i jedynego Boga.

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

Słyszymy szczere i jakże sensowne pytanie uczonego w Piśmie. Które przykazanie jest najważniejsze? Od dziecka właściwie znamy odpowiedź i próbujemy ją, raz lepiej, raz gorzej, stosować w swoim życiu. Sprawdzianem naszej miłości do Pana Boga jest nasz stosunek do innych ludzi. Z drugiej strony tylko wtedy będę wiedział, jak skutecznie kochać bliźniego, gdy Bóg będzie w centrum mojego życia, gdy będzie na pierwszym miejscu w mojej hierarchii wartości. „Pierwsze jest: słuchaj, Izraelu”. To znaczy: wsłuchuj się i bądź posłuszny.

Pan Bóg czeka na odpowiedź od każdej osoby, na pełne oddanie „całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą” (Mk 12,30). Pan Jezus komentując reakcję uczonego w Piśmie stwierdza: „niedaleko jesteś od królestwa Bożego” (Mk 12,34). Dla Jezusa Chrystusa, kto potrafi kochać innych, jest niedaleko od Królestwa Bożego. Do takiego należy świat. Miłość stanowi więź doskonałości, jak podpowiada św. Paweł. „Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko obleczcie się w miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliśmy wezwani, w jednym ciele. I bądźcie wdzięczni” (Kol 3,12-15).

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

Nasz Bóg jest Bogiem żywych. Jest On miłośnikiem życia. Śmierć to nie koniec, to początek nowego życia w innym wymiarze. Nasze życie nie kończy się, ale się zmienia. W scenie ewangelicznej możemy być świadkami Pana Jezusa dyskutującego z saduceuszami o zmartwychwstaniu ciał. Na ich pytanie, postawione w oparciu o mającą ośmieszyć Jego nauczanie i wiarę historyjkę o kobiecie i siedmiu mężach, odpowiada niezwykle logicznie i precyzyjnie. Mianowicie, Pan Jezus zarzuca saduceuszom, że nie wierząc w zmartwychwstanie ciał, ograniczają wszechmoc Bożą. Innymi słowy nie wierzą, że Bóg jest w stanie uczynić wszystko. Dla naszego Boga nie ma nic niemożliwego. Nasz Bóg jest Bogiem żyjących. Święty Augustyn tak opisywał życie wieczne i komunię: „Nie będziesz cierpieć tam ograniczeń w posiadaniu wszystkiego; będziesz miał wszystko i twój brat także będzie miał wszystko; bo obydwaj, ty i on, staniecie się jednym, i to jedno również będzie miało Tego, który posiada obydwóch”. Zatem odwagi w przyjmowaniu nauki Pana Jezusa o życiu wiecznym i nie lękajmy się prosić o dar nadziei dla każdego z nas. Trwajmy nieustannie w wierze, nadziei i miłości.

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator

Komentarz do Ewangelii dnia

W rzeczywistości, według świętego Hieronima, „trzeba pod naciskiem oddać cezarowi monetę, która ma wydrukowany jego wizerunek; ale wy chętnie oddajcie cały swój byt Bogu, bo to Jego wizerunek jest w nas wydrukowany, a nie obraz cezara. ”Przez całe swoje ziemskie życie Jezus Chrystus nieustannie podnosi kwestię wyborów. My również jesteśmy wywoływani do wyboru, a opcje są dość jasne: żyć wartościami tego świata, albo żyć wartościami Ewangelii.

Zawsze jest czas na decyzje, czas na nawrócenie, czas, aby ponownie „umieścić” nasze życie w łączności z Bogiem. To modlitwa, a zwłaszcza ta oparta na Słowie Bożym, odkrywa przed nami, do czego Bóg nas wzywa. Kto wybiera Boga, ten może stać się Jego mieszkaniem, bo „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać” (J 14,23). To modlitwa staje się autentyczną szkołą, gdzie, jak mówi Tertulian, „Chrystus uczy nas, czym był plan Ojca, który On realizował na ziemi i jakie ma być ludzkie zachowanie, by odpowiadało temu planowi” Panie Jezu, naucz nas chodzić Twoimi drogami, trwając w świetle Twojej Prawdy.

(S. Stasiak OMI)

przez koordynator