15 stycznia – WOBEC PRZESZKÓD ZAPEWNIĆ SOBIE POPARCIE

W Rzymie panowało ogólne przekonanie, że papież już więcej oficjalnie nie zatwierdzał nowych zgromadzeń zakonnych. Raczej dziełu udzielał błogosławieństwa i dzięki przywilejom i odpustom zachęcał założycieli do kontynuowania. Eugeniusz potrzebował oficjalnej aprobaty, aby oblatom zapewnić potwierdzony i bezpieczny statut, który nie mógłby zostać ignorowany ani anulowany przez biskupów francuskich. Wykorzystywał zatem każdy możliwy środek, aby uzyskać ten przywilej.

Jeszcze nie widziałem Ojca Świętego i nie jestem tym zmartwiony, po­nieważ nie byłem w stanie tego zrobić. Dopiero wczoraj ukończyłem proś­bę, którą zamierzam mu przedstawić. Zapełniłem cztery arkusze. Przed jej zredagowaniem musiałem zasięgnąć języka. Czy mam ojcu to powiedzieć?

Dano mi mało nadziei. Kardynał De Gregorio, któremu zostałem gorąco polecony w Turynie i który potraktował mnie bardzo po przyjacielsku, już poczęstował mnie obiadem i okazał się niezwykle uprzejmy, powiedział mi wyraźnie, że nie wierzy, aby papież udzielił formalnej aprobaty, ale że mógł­by okazać względy i udzielić odpustów, co można by przyjąć za zatwier­dzenie pośrednie…

Prosiłem kardynała, aby usposobił papieża do mnie łaskawie, czego nie omieszka zro­bić. Wcześniej widziałem się z kardynałem wikariuszem, który prawdo­podobnie powie mu o mnie. Jeśli audiencja nieco się opóźni, inni kardyna­łowie będą mogli wyświadczyć mi taką samą przysługę. Tymczasem nie traciłem czasu, a skoro z braku czego innego powinny coś znaczyć, prosiłem o to tych, którzy coś mogą zrobić. W tym celu byłem u prałata sekretarza Propagandy.

List do Henryka Tempier, 9. 12. 1825, w: EO I, t. VI, nr 211.

Ciężka praca prowadzi do odniesienia zwycięstwa nad wszelkimi trudnościami. Możecie mieć nieprzecietną inteligencję, możecie mieć znajomości, szanse, które mogą wam spaść z nieba, ale w ostatecznym rozrachunku ciężka praca jest prawdziwą i stałą cechą charakterystyczną ludzi, którzy wygrywają. Autor nieznany