29 stycznia – JESTEM UZBROJONY WE WSZELKIE DOCZESNE I NADPRZYRODZONE ŚRODKI

Nadchodził czas spotkania Eugeniusza z papieżem, aby go prosić o formalne zatwierdzenie oblatów. Był zaniepokojony, ponieważ wprowadzono ogólną zasadę, w oparciu o którą papież nie udziela aprobaty nowym zgromadzeniom, ale jedynie błogosławieństwa i wsparcia dla dobrego dzieła, jakiego się podjęło. To nie było to, czego pragnął Eugeniusz.

Natychmiast po mszy poszedłem do Watykanu, aby spotkać Jego Eminencję, kardynała sekretarza stanu. Nasza rozmowa tym razem odbywała się po włosku. Był uprzejmy powiadomić Ojac Świętego o pragnieniu, które miałem, aby ucałować jego stopy i uzyskać audiencję u niego. Jego Świątobliwość zechciał udzielić mi tej łaski. Kardynał udzielił mi kilku wskazówek, jak muszę postępować. Gdy będę gotowy, o sam mnie przdstawi, jeśli to sprawi mi przyjemność.

Dziennik rzymski, 16.12.1825, w:EO I, t. XVII.

Teraz nie mogę już zwlekać, tym bardziej, że gdy Msgr Mazio prosił go o audiencję dla mnie, z dobrocią powiedział temu prałatowi: „Ależ czekam na niego. Kardynał sekretarz stanu już mnie uprzedził”. Gdyby ojciec wiedział, z jakim przejęciem patrzę na zbliżającą się chwilę przedstawienia mu głównego powodu mojej podróży!

… Stało się tak, że postarałem się o wszelkie naturalne i nadprzyrodzone środki, modląc się, prosząc o modlitwę, składając najświętszą ofiarę i wzy­wając wszystkich świętych z największą żarliwością, na jaką było mnie stać. Teraz dobry Bóg pokieruje sercem swego wikariusza. Przy przedsta­wianiu swojej prośby nie zaniedbam niczego, co może wywrzeć większe wrażenie w jego umyśle. Spisałem główne punkty, które złożę w jego ręce. Ale jeżeli jest ogólny sposób postępowania, który mógłby być nam prze­ciwstawiony, będziemy musieli się z tym pogodzić i uznać się za szczęśli­wych, że mamy to, co już posiadamy.

List do Henryka Tempier, 18.12.1825, w: EO I, t. VI, nr 212.

W każdym czasie Jemu ufaj, narodzie! Przed Nim serca wasze wylejcie:
Bóg jest dla nas ucieczką! Ps 62, 9