7 marca – ATAK, KTÓRY ROZPALIŁ WIELKI OGIEŃ

Eugeniuszowi powiedziano, że trzej biskupi francuscy przesłali do Watykanu wspólny list, aby wycofać swe poparcie dla oblatów. Eugeniusz udał się do kardynała Pediccini, aby mu pokazano list i bronić oblatów.

Biegnę do kardynała Pediciniego, którego zastaję jeszcze z naszym tomem w ręku. Wielkie komplementy i wielkie pochwały. Nie ma ani sło­wa do zarzucenia. Wszystko zostało przewidziane, wszystko godne podzi­wu, wszystko święte. „Ale, Eminencjo, ten pewien list? Przychodzę tutaj, aby dać na niego odpowiedź. — Oto on, proszę go przeczytać głośno!”. I nie zadał mi trudu, żeby go zbijać. Podjął się tego sam w miarę jak czy­tałem, posługując się słowami naszej księgi. Faktycznie to sprawa pożało­wania godna z powodu, której rumieniłem się za honor naszego episkopa­tu. To nędzne dzieło tego poczciwego biskupa z Gap, napisane ręką jego sekretarza, a na dole widać podpis arcybiskupa z Aix, biskupa z Digne i jego.

List do Henryka Tempier, 5.01.1825, w: EO I, t. VII, nr 216.

Sprzeciwy, jakie trzej biskupi sformułowali, zostały omówione już w samym tekście oblackiej Reguły. W rzeczywistości wysiłki biskupów okazały się bezpłodne dla nich samych, bowiem w Rzymie wskazywano na konieczność udzielenia oblatom papieskiej aprobaty, aby w przyszłości uchronić ich prze tegio typu destrukcyjnymi atakami.

Postępowanie biskupa z Gap jest niewytłumaczalne… Trzeba przyznać, że demon użył bardzo odpowiedniego środka do osiągnięcia swoich celów, posługu­jąc się biskupem, aby zdusić dobro, przed którym obawiać się ma tyle po­wodów. Prośmy Boga, aby nieprzyjaciel nie odniósł zwycięstwa, ale rozu­miesz, że pomimo pogodzenia się, z jakim podejmuję wszystkie wysiłki, aby pozostać, nie mogę się obronić przed momentami bardzo przykrymi…

List do Mariusza Suzanne, 25.01.1825, w: EO I, t. VII, nr 220.

Mam nadzieję, że nasza mądrośc będzie wzrastać wraz z naszą władzą i pokaże nam, że im mniej będziemy używać swoją władzę, tym większa ona będzie. Thomas Jefferson