15 maja – ZATWIERDZENIE OBLATÓW. UZNANY CHARYZMAT

Kiedy Eugeniusz dzieli się radosną nowiną o naszym zatwierdzeniu z Oblatami, zastanawia się nad znaczeniem tego wydarzenia. Papież w powołaniu Oblatów do istnienia dostrzegł boże działanie, charyzmat Ducha Świętego.

Wszyscy są zdumieni obrotem sprawy. Ci sami, którzy zostali powo­łani, aby swymi głosami przyczynić się do wykonania bardzo wyraźnej woli papieża, dziwią się tej jednomyślności poglądów, ale przede wszyst­kim niezachwianemu postanowieniu Ojca Świętego, którego nic nie mo­gło odwieść od pierwszej myśli, jaką Duch Święty natchnął go w pierw­szym dniu, kiedy to korzyłem się u jego stóp i przedstawiałem mu plan tego dzieła, które możemy teraz nazywać Bożym. Papież wiedział wszyst­ko. Wszystko rozważył w swojej głębokiej mądrości. Tu nie wchodzi w grę zdanie, pogląd czy zatwierdzenie ze strony kilku osób, kilku prała­tów. To zdanie, pogląd, zatwierdzenie ze strony głowy Kościoła… Brewe, które zostanie dla nas wydane, będzie także poniekąd dziełem Ojca Świętego, w tym sensie, że on sam nakazał wiele rzeczy, które po­winny się w nim znaleźć.

List do Henryka Tempier i wszystkich Oblatów, 18.02.1826, w: EO I, t. VII, nr 226.

Albowiem Ja, Pan, twój Bóg, ująłem cię za prawicę mówiąc ci: «Nie lękaj się, przychodzę ci z pomocą». Nie bój się, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja cię wspomagam – wyrocznia Pana – odkupicielem twoim – Święty Izraela. Iz 41:13-14