12 czerwca – ZATWIERDZENIE OBLATÓW. NOWE ROZUMIENIE REGUŁY ŻYCIA

W odpowiedzi na wiadomość o papieskim zatwierdzeniu Eugeniusz wraz ze wszystkimi oblatami z Francji zastanawia się nad znaczeniem tego wydarzenia.

Wniosek, jaki z tego powinniśmy wyciągnąć, moi drodzy przyjaciele i dobrzy bracia, jest taki, że powinniśmy pracować z nowym zapałem i jeszcze bardziej absolutnym poświęceniem, aby oddać Bogu całą chwałę, jaka będzie zależeć od nas, a biednym duszom naszych bliźnich zapewnić zbawienie wszelkimi moż­liwymi sposobami, a to oznacza przywiązanie się sercem i duszą do na­szych Reguł i spełnianie z większą dokładnością tego, co one nam przepi­sują.

Zatwierdzenie naszych Konstytucji i Reguł przez Kościół nadało oblatom całkowicie nowego znaczenia i wagi.

Aby dobrze pracować, trzeba byłoby, abyśmy wszyscy ponownie odprawili swój nowicjat po to, żeby wyczerpująco przemyśleć wszystko, co one zawierają. To nie drobnostka, to już nie zwykłe rozporządzenia, nie zwykłe pobożne zalecenie – to są Reguły zatwierdzone przez Kościół po jak najbardziej dokładnym przebadaniu. Zostały one uznane za święte szczególnie odpowiednie do kierowania tymi, którzy przyjęli je ze wzglę­du na swój cel. Stały się własnością Kościoła, który je zaadoptował. Za­twierdzając je, papież stał się ich gwarantem.

List do Henryka Tempier i wszystkich Oblatów, 18.02.1826, w: EO I, t. VII, nr 226.

Począwszy od tego momentu oblacka reguła nalezy do Kościoła a nie do nas. Rownież teraz nie mamy prawa zmieniać Reguły. Każda zamiana, jaką chcielibysmy wprowadzić, musi być zatwierdzona i pochodzić z Watykanu, gdyż nasz charyzmat został uznany za pochodzący od Boga i jego gwarantem jest papież. Dzisiaj z tej racji jesteśmy zachęceni:

Przez swą oblację każdy oblat bierze odpowiedzialność za wspólne dziedzictwo Zgromadzenia, wyrażone w Konstytucjach i Regułach oraz w naszej rodzinnej tradycji. Wzywa się go, aby pozwolił się prowadzić przez te normy w twórczej wierności dziedzictwu przekazanemu przez świętego Eugeniusza de Mazenoda. K 168