11 sierpnia – KRYTYKA DOBREGO PRZYKŁADU

Nadal zastanawiając się nad wiadomościami, które otrzymał w Rzymie na temat głoszenia w Aix, Eugeniusz odpowiada na obojetnośc i krytykę niketórych uczestników misji.

Nie zrozumiałem, co Courtes chciał mi powiedzieć przez upokorzenia, o których mi mówi. Przypuszczam, że to lekceważenie ze strony tych, dla których się poświęcamy.

Ponownie zapewnia oblatów, że to nie powinno ich zatrzynywać. Tak długo jak nadrzędnym celem posługi jest dobro ludzi, nie powinni pozwolić wytrącić się z równowagi tym, którzy są negatywnie nastawieni.

To bardzo małe nieszczęście. Nie pragnę niczego więcej tylko tego, aby głoszono kazania pożytecznie, pozosta­wiając na boku wszelką miłość własną. Bez tego nie osiągnie się wielkich owoców. Mam nadzieję, że nasi ojcowie, mając do czynienia z ludźmi tak źle usposobionymi, stanowczo postanowią sobie również, iż będą działać bardzo roztropnie. Proszę im polecić, aby się zachowywali jak święci, jak prawdziwi apostołowie, łącząc z kazaniami zewnętrzną skromność i wielką miłość do grzeszników. Niech z ich postępowania będzie można poznać, że nie są zwy­kłymi kaznodziejami, że naprawdę ożywia ich gorliwość właściwa ich święte­mu powołaniu. Niech nie zapominają o sobie, jeśli naprawdę chcą być uży­teczni dla innych. Niech się zatem dużo modlą. Wówczas dobry Bóg przyjdzie im z pomocą i wszystko pójdzie dobrze.

List do Henryka Tempier, 30.03.1826, w: EO I, t. VII, nr 233.

Niewiele rzeczy jest tak ciężkich do zniesienia jak krytyka dobrego przykładu. Mark Twain