19 sierpnia – ZROUZMIEC, CO ZNACZY BYĆ STOWARZYSZENIEM ZAKONNYM ZATWIERDZONYM PRZEZ PAIEŻA

Na poczatku 1826 roku ojciec Tempier wysłał litterae dimmissorie do święceń kleryków Martina i Richauda. Biskup Arbaud w marcu odpisał, że te osoby, pochodzące z Gap, powinny podjąć decyzję o powrocie do macierzystej diecezji, gdyby opuściły Stowarzyszenie, a ten ostatni (Richaud) odszedł z Notre-Dame du Laus.

…Nie rozumiem zachowania się biskupa z Gap. Drżałem, kiedy widziałem ustępstwo, jakie ojciec zamierzał mu zrobić. Czy ojciec o tym pa­mięta? W sumieniu tego nie możemy robić. Ojciec więc nie zrozumiał jeszcze tego, czym jesteśmy. Tego nie możemy robić.

W żadnym przypadku ojciec nie ma prawa tracić członków Zgromadzenia. Jeżeli ktoś opuszcza Stowarzyszenie, niech na mocy prawa wraca, do swojej diecezji, ale założywszy, że wycofalibyśmy się z jego diecezji, czego na pewno nie mamy zamiaru uczynić, nie mielibyśmy z tego powodu prawa nakazać opuszczenie Stowarzyszenia członkom, którzy przypadkowo byliby diecezjanami tego biskupa. Proszę się więc ograniczyć do powiedzenia mu, że w przyszłości, jeżeli będzie się sprzeciwiał wstąpieniu swoich diecezjan do naszego Stowarzyszenia, nie będziemy ich przyjmować, ale ci, którzy już są członkami Zgromadzenia, nie mogą składać deklaracji, która nie miałaby żadnego znaczenia prawnego, ponieważ byłaby sprzeczna ze ślubami zatwierdzonymi przez Kościół, które upodab­niają ich do wszystkich innych członków zgromadzeń zakonnych istniejących w Kościele i od których Monsignore nie mógłby wymagać podobnej deklaracji. Byłaby ona sprzeczna z wszystkimi prawami kanonicznymi.

List do Henryka Tempier, 09.04.1826, w: EO I, t. VII, nr 235.

W naszej obecnej regule 7d pobrzmiewa echo tych słów:

Wierność naszemu oblackiemu powołaniu winna być dla nas przewodnikiem w przedsięwzięciach misjonarskich i w przyjmowaniu obowiązków duszpasterskich.

Rozmowy z miejscowymi biskupami opierają się o kontrakt pomiędzy nimi a oblatami: Przyjmowanie nowych misji i zatwierdzanie ogólnych umów między prowincją a ordynariuszem miejsca należy do superiora generalnego z radą. Reguła 7e