17 listopada – SPECYFICZNE POWOŁANIE, KTÓRE DOMAGA SIĘ WYPEŁNIENIA
This is a custom heading element.
W konsekwencji rachunku ze swego życia Eugeniusz spogląda na jakość swego misjonarskiego i zakonnego życia. Ciagle świadomy miłości bożej, która go wezwała do bycia oblatem, zastanawia się nad zasadniczymi punktami swego zakonnego życia.
Rachunek sumienia z mych obowiązków zwykłego zakonnika powinien obejmować zgodność ze wspaniałą łaską powołania, z uwzględnieniem działania łaski i konsekwencji ciągłych niewierności, sprzeciwów i niewdzięczności. Chociaż od trzech lat z konieczności nie mogę głosić misji, spojrzę na lata poprzednie, aby zobaczyć, jakie błędy popełniłem w wypełnianiu posługi właściwej memu powołaniu. Następnie zbadam, jak się wywiązałem z moich ślubów. Nacisk położę na posłuszeństwo, które jestem obowiązany zachowywać na mocy Reguł. Im powinienem się podporządkować we wszystkim, co jest zgodne z innymi moimi obowiązkami, które nigdy nie mogą stać się pretekstem, abym ich nie zachowywał.
Rachunek sumienia, październik 1826, w: EO I, t. XV, nr 157.
Eugeniusz zaprasza każdego z nas do spojrzenia na stan swego życia i zauważenia bożej łaski, prezentu otrzymanego od Boga w chwili chrztu, a także naszego powołania do życia w małżeństwie, celibacie, do życia zakonnego lub kapłańskiego.
Każdy ma swe specyficzne powołanie lub misję w życiu. Każdy powinien wypełniać swe konkretne zadanie, które powinno zostać wykonane. To dlatego jest nie do zastapienia; jego życie nie może zostać powtórzone; tak więc rola każdego jest jedyna a okazja, aby ją spełnić, specyficzna. Viktor E. Frankl
