5 sierpnia – CZY JESTEŚMY LUDŹMI BISKUPÓW

5 sierpnia – JESTEŚMY LUDŹMI BISKUPóW – CZY NIMI JESTEŚMY?

Jesteśmy ludźmi biskupów to bardzo często używany, a nawet nadużywany, slogan w historii naszego Zgromadzenia. Wyjęty z kontekstu był interpretowany jako argument dla oblata, aby być kapłanem który w diecezji robi wszystko zgodnie z zachciankami biskupa. Kontekst, w jakim te słowa zostały zapisane, jest kluczowy w zrozumieniu tej myśli.

Wikariusz generalny z Grenoble nachodził Eugeniusza w związku z możliwością pracy oblatów w diecezji. Eugeniusz odpisał, jasno przedstawiając oblacką posługę. Naszą główną posługą w tym czasie była ewangelizacja poprzez misje ludowe, poza misjami chodziło o posługę na rzecz ubogich, do których Kościół z trudem docierał, a społeczeństwo uważało ich za męty.

Nasi misjonarze, w szczególniejszy sposób poświęcając się posłudze wśród opuszczonych dusz, w pewnym mieście pomiędzy misjami pełnią bardzo owocne posługi pośród ostatniej klasy ludzi. Na przykład w Marsylii zajmują się metami społecznymi, ludźmi, którzy osiągnęli wiek pomiędzy 25 a 30 laty, a nie przyjęli 1. Komunii, którzy nie znali ani swego Boga, ani ich duszy; gorliwie ich nauczają, a ich trudy są uwieńczone największymi sukceami.

Zawraca zatem uwagę na fakt, że pełnienie posługo dokonuje się w ścisłej jedności z miejscowym biskupem, któremu są gotowi służyć zgodnie z założeniami naszego charyzmatu. Przy wielu okazjach w przyszłości Eugeniusz będzie zmuszony zabierać oblatów z diecezji lub z posługi, której oceniał jako niezgodną z jego rozumieniem naszego charyzmatycznego powołania.

Biskupów, od chwili, gdy nas przyjmują, uważamy za naszych ojców; ich diecezja staje się naszą rodziną. Mogę zapewnić, że te przybrane dzieci, obojętnie kto nim byłby, zabiegają o miłość i oddanie. Cieszymy się również na widok, gdy księża biskupi stale dają nam jednoznaczne wyrazy wzruszającego upodobania.

Jesteśmy ludźmi biskupów; do ich dyspozycji jesteśmy o każdej porze dnia i nocy. Zwykle powinniśmy żyć pod ich wpływem.

List do księdza Testou, wikariusza generalnego z Grenoble, 17.06.1828, w: EO I, t. XIII nr 68.

Kiedy oczywiste jest, że cele nie mogą zostać osiągnięte, nie dążcie do nich, ale poprawcie etapy działania. Konfucjusz