11 sierpnia – ZARYS CODZIENNYCH TROSK EUGENIUSZA

11 sierpnia – ZARYS CODZIENNYCH TROSK EUGENIUSZA

Dwanaście lat po założeniu oblatów list Eugeniusza do jego siostry ukazuje najważniejsze obowiązki codziennego życia w Marsylii.

Jako syn i brat, pisał do swojej rodziny, aby ją zaprosić do uczestnictwa w poświęceniu nowego kościoła. Przez całe swe życie utrzymywał bliskie relacje z matką, z siostrą oraz z rodziną – podobnie jak i rodzina utrzymywała kontakt z nim – oraz z oblatami w Aix, która to wspólnota była za rogiem rodzinnej posiadłości. Rodzina uczestniczyła w najważniejszych wydarzeniach związanych z oblatami i diecezją marsylską.

Moja dobra siostro, napisałem do ciebie długi list, który zostawiam na moim biurku, aby napisać do ciebie inny, nieco krótszy. To po to, aby pojutrze zaprosić ciebie wraz mamą, jeśli wróciła juz z podróży, do uczestnictwa w konsekracji naszego kościoła. Konsekracja odbędzie się we wtorek po święcie Zesłania Ducha Świętego o 7 rano, ale trzeba, abyś się tu pojawiała juz poprzedniego dnia, bowiem uroczystość rozpoczyna się wraz z pierwszymi nieszporami. To jedyna w swoim rodzaju okazja z racji balkonów, które pozwalają zobaczyć, co dzieje się w kościele, gdzie nikt podczas konsekracji nie zostanie wpuszczony.

Jako superior oblatów, widzimy go, jak dzieli się swą radością w związku z całkowicie nowym kościołem zbudowanym przez oblatów. Chciał, aby jego rodzina zakonna była obecna na tej uroczystości. Odnosi się do powolnego ale stałego wzrostu oblackiej rodziny: 2 oblatów w wieku 23 lat miało przyjąć święcenia kapłańskie (każdy był przeznaczony do odegrania istotnej roli w naszej misji w nadchodzących latach: Bruno Guigues, pierwszy założyciel Kościoła w Bytown i pierwszy biskup miasta, które później będzie się nazywać Ottawa. Jean L’Hermitte, który jako student prawa mieszkał u oblatów w Aix, rozeznał powołanie, aby wstąpić do zgromadzenia i został przeznaczony, aby w przyszłości zostać wybitnym kaznodzieją.

Przekazałem ojcu Courtesowi, aby przyjechał, jeśli może i wydaje mu się to właściwe; powtórz mu to w moim imieniu. Mógłby zostać tutaj aż do sobotnich święceń, kiedy kapłanami zostaną nasi dwaj bracia Guigues i Hermitte. Powiedz mu, aby nie zapomniał poprosić o dymisoria do święceń niższych dla naszego brata Cailasa, którego z wieloma innymi chcę wyświęcić podczas tychże święceń.

Jako wikariusz generalny w Marsylii, odegrał znacząca rolę w osiedleniu się na Kalwarii, jako ważnym miejscu pielgzrymkowym i w możliwie jak najbardziej właściwym dostosowaniu kościoła dla pielgrzymów. W diecezji odnosi się także do swej odpowiedzialności za kapłanów diecezjalnych – niektorym seminarzystom udzielał święceń niższych.

Jako kapłan i misjonarz, widzimy, jak Eugeniusz uczestniczy w posłudze wspólnoty oblackiej na Kalwarii, do której należał. Już rano spowiadał przez 6 godzin, potem ponownie udał sie do konfesjonału, ponieważ był to dzień przed Zesłaniem Ducha Świętego.

Nie mam czasu, aby więcej o tym mówić. Trzeba, abym udał się na drugą turę sobotniej spowiedzi; ta poranna trwała tylko sześć dobrych godzin. Żegnaj. Ściskam całą rodzinę. Eugeniusz

List do Eugenii de Boisgelin, 24.05.1828, w: EO I, t. XIII nr 67.

Kluczem nie jest przyznawanie pierwszeństwa waszej powinności, ale ich zdefiniowanie. Stephen Covey