28 września – CZŁOWIEK, CHRZEŚCIJANIN, ŚWIĘTY

28 września – CZŁOWIEK, CHRZEŚCIJANIN, ŚWIĘTY: OD DOŚWIADCZENIA DO PRZEKONANIA I DROGI ŻYCIA

Czy kiedykolwiek w wystarczający sposób będę mógł podziękować nieskończenie dobremu Bogu, że udzielił mi takiej pomocy dokładnie w najdelikatniejszym okresie mego życia, w decydującym dla mnie okresie, w którym dzięki bożemu mężowi w mojej duszy, dzięki jego wprawnej ręce i łasce Ducha Świętego, którego był narzędziem, w koje duszy zostały położone fundamenty wiary i pobożności, na których miłosierdzie Boga wzniosło budowlę mego życia duchowego?

Dziennik z wygnania, w: EO I, t. XVI.

Patrząc na prawie cztery lata, jakie Eugeniusz spędził w Wenecji pod kierunkiem księdza Bartolo, możemy dostrzec wiele elementów tego, co przybierze formę duchowości Eugeniusza de Mazenoda a nawet zrębów duchowości pogłębionej rodziny mazenodowskiej.

Bartolo Zinelli wczuł się w położenie Eugeniusza, ucząc go, że będąc blisko ludzi i tworząc środowsiko miłości, ludzie mogą doznać przenmiany. Jako przewodnik i towarzysz tego młodzieńca był narzędziem jego wzrostu w człowieczeństwie. Dzięki temu dał Eugeniuszowi przykład ewangelizacji polegającej na wnikaniu w położenie ludzi i podążaniu wraz z nimi.

Ksiądz Bartolo był w stanie w światowym społeczeństwie weneckim ocalić marzenia tego młodego chłopca, Prowansalczyka zdanego na łaskę losu… Tam Eugeniusz znalazł odpowiednią atmosferę do nauki i formacji religijnej i moralnej. (J. Pielorz, La Vie Spirituelle… s. 64). Tak więc Eugeniusz rozwijał się jako chrześcijanin i swe życie poświęci, aby obudzić lub rozbudzić w ludziach ich chrześcijańską godność.

Ksiądz Bartolo, jako kierownik duchowy, rozbudził w Eugeniuszu pragnienie bycia heroicznym i oddanym w jego relacji do Boga. Pomógł Eugeniuszowi stawać się świętym i wskazał mu środki, jak nim się stać.

Wiele lat później, w posłudze z młodzieżą z Aix, będzie starał się być drugim księdzem Bartolo dla młodzieży. Pragnął im przekazać to, co otrzymał w okresie swej młodości. W szerszej perspektywie ziarna rzucone i pilęgnowane przez księdza Bartolo wydadzą owoc w programie i metodzie, jaką Eugeniusz przyjmie dla siebie i wyrazi w naszej Regule:

Uczynić z nich ludzi rozsądnych, następnie chrześcijan, a w końcu pomóc im, aby stawali się świętymi…

Reguła z 1818 roku, część pierwsza, rozdział pierwszy, §3. Nota Bene.

Tutaj znajdujemy główny temat duchowości mazaenodowskiej: metoda, jaką się wykorzystuje, aby oczyma Chrystusa, naszego zabwieciela patrzeć i udzielić odpowiedzi światu.

Do wzrostu prowadzi powtarzanie twierdzeń. Kiedy już wiara staje się głębokim przekonaniem, sprawy zaczynają się układać. Muhammad Ali