23 października – WŚCIEKAM SIĘ, GDY WIDZĘ

23 października – WŚCIEKAM SIĘ, GDY WIDZĘ, JAK NAJPIĘKNIEJSZE LATA MEGO ŻYCIA UPŁYWAJĄ W PRóŻNIACZYM ZAPOMNIENIU.

Po powrocie z wygnania pochłaniające go towarzystwo, któremu przyjrzeliśmy się, stopniowo zaczęło tracić swą atrakcyjność

Questo paese non mi conviene. [Ten kraj mi nie odpowiada], dlatego wszytki mi zbrzydło; zostaję jeszcze trzy tygodnie zanim wrócę do świata, nie ma nikogo z wyjątkiem La Poire. [przyjaciel ojca]. Ogólnie tutaj panuje wielki niedostatek, to dlatego jest się bardzo mało towarzyskim i bardzo egoistycznym. Questo paese non mi conviene, powtarzam to i starannie przygotowuję się na konsekwencje pewnego wielkiego rozwodu.

Poszukiwanie bogatej zony nie przyniosło żadnego rezultatu i zdaje się, że nie miał tez jasnej wizji odnośnie swego przyszłego życia i kariery. W tym okresie dochody rodziny pochodziły z gospodarstwa i owoców ziemi. Z pewnością również i tego nie traktował jako swej przyszłej egzystencji:

Następnie trzeba powiedzieć, że ten niesmak w dużej mierze bierze się z tego, że w moja rolą nie jest żyć po to, aby sadzić kapustę.

W jego życiu panowała atmosfera nieszczęścia, która uwidaczniała się w wielu dziedzinach jego egzystencji.

Czuję, że nie jestem na swoim miejscu i wściekam się, gdy widzę, że najpiękniejsze lata upływają w próżniaczym zapomnieniu. Ocenisz, czy powinienem być bardzo radosny, gdy dowiesz się, że moja myśl dotyczy tego zagadnienia za każdym razem, kiedy jestem sam. Żegnaj, mój drogi ojcze. Czuję, że jestem smutny; również mój list kończy się w ten sposób, nigdy nie kończę bez cierpienia. Wszystkich was ściskam.

List do ojca, 12.03.1804, Méjanes, Aix.

Będzie potrzebował jeszcze kilku lat, aby znaleźć lekarstwo na uczucie bycia nieszczęśliwym.

Być szczęśliwym polega jedynie na wyzwoleniu swej duszy od niepokoju nieszczęścia. Maurice Maeterlinck