9 listopada – ŻYCIE, KTÓRE Z CAŁKOWITĄ PEWNOŚCIĄ JEST SKIEROWANE KU JAKIEJŚ SPRAWIE

9 listopada – ŻYCIE, KTóRE Z CAŁKOWITĄ PEWNOŚCIĄ JEST SKIEROWANE KU JAKIEJŚ SPRAWIE

Będąc dyrektorem dzieła miłosierdzia w więzieniu Eugeniusz dał się poznać
arcybiskupowi Aix, który traktował go jak syna. Rey mówi nam, w jakich
okolicznościach Eugeniusz często uczestniczył w modlitwach i śpiewie brewiarza
w katedrze.

Zajmował miejsce w prezbiterium, które wówczas było bardzo duże, w części,
gdzie stalle były zarezerwowane dla mężczyzn. Pewnego dnia kilku z
posługujących podczas brewiarza nie zachowało postawy właściwej dla tego
świętego miejsca. Po zakończeniu sumy mistrz ceremonii wszystkim siedzącym w
stallach oznajmił, nie zwracając uwagi na osoby, że odtąd nie mogą już tam
siadać i to w imieniu i z polecenia księdza arcybiskupa. Eugeniusz bardzo
zagniewany wyszedł z kościoła, ale podporządkował się poleceniu władzy. Wraca
do siebie, a tam nie bez zaskoczenia odnajduje list od arcybiskupa, który na
mocy specjalnego przywileju daje mu prawo do zajmowania wyższej części stalli
za duchowieństwem. Natychmiast udał się do arcybiskupa, aby podziękować, że w
ten sposób mianował go kanonikiem w krótkiej sutannie.

Z tego tytułu posiadał jeszcze kilka uprawnień i to nie tylko z powodu jego
gorliwości na oficjum, ale również za udział w śpiewach i wszytskich
modlitwach. W niedziele i święta był na kanonicznych godzinach i wraz z
kanonikami śpiewał psalmy. Bóg obdarzył go czystym, bardzo precyzyjnym i miłym
głosem. Eugeniusz lubił posługiwać się w nim dla celów śpiewu Kościoła i
przedkładał do oczywiście ponad wszystkie inne śpiewy.

A. Rey, dz, cyt., t. 1, s. 50-51.

Cztery lata wcześniej listy Eugeniusza były pełne od przyjemności Aix:
teatrem, śpiewem, tańcami, przyjemnościami. Jasne jest, że coś zmieniło się w
jego życiu. Patrzymy na 25. letniego mężczyznę całkowicie skonfrontowanego z
procesem nawrócenia.

W końcu Eugeniusz pozwala, aby Bóg był autorem jego życia. Zastanawiając się
nad tym pragnę zdjąć buty, ponieważ jestem na ziemi świętej, w świętej
przestrzeni mazenodowskiej duchowości, gdzie Bóg pisze swoja historię.

Waszym przeznaczeniem jest wypełnić zadania, na których najbardziej się
skupiacie. W ten sposób zdecydujecie, aby swój wzrok skupić na tym, co
naprawdę wspaniałe, piękne, szlachetne i radosne. Wasze życie jest ciągłym
ruchem ku jakiejś sprawie. Ralph Marston