7 stycznia – POWSTANIE OBLATÓW DZIEŁEM BOGA

7 stycznia – POWSTANIE OBLATóW DZIEŁEM BOGA

Przez blisko 25 lat rewolucja francuska starała się zniszczyć lub kontrolować religię. Wraz z ostatecznym upadkiem Napoleona przed Eugeniuszem otwierała się droga; odtąd mógł realizację swojego marzenia stworzenia wspólnoty misjonarskiej, aby pracować nad przywróceniem Bogu miejsca w życiu najbardziej opuszczonych. Eugeniusz widzi za sobą nadprzyrodzoną siłę, która ostatecznie popycha go do podjęcia decyzji ukazania jego projektu. Już drugi raz, jak powiedział, nadprzyrodzona siła popychała go do działania – za pierwszym razem była to decyzja o radykalnej zmianie jego życia w Aix i wstąpienie do seminarium, aby zostać kapłanem.

Teraz pytam się ciebie i samego siebie: jak ja, który dotychczas nie byłem w stanie podjąć jakiejkolwiek decyzji w tej sprawie, nagle urucho­miłem tę maszynę, postanowiłem poświęcić swój spokój i zaryzykować majątek dla stworzenia czegoś, czego wartość czułem, lecz do czego od­czuwałem tylko pociąg, któremu sprzeciwiały się inne widoki diametral­nie odmienne! Nie umiem tego wyjaśnić, ale już drugi raz w życiu podej­muję bardzo ważną decyzję jakby pod wpływem silnego i dziwnego wstrząsu. Gdy się nad tym zastanawiam, przekonuję się, że Bogu podoba się ten sposób położenia kresu moim wahaniom.

List do Forbin Jansona, 23.1.10.1816, w: EO I, t. VI, nr 5.

Kilka miesięcy później założył oblatów. Pamiętając o tym wydarzeniu, wraz z Eugeniuszem dziękujemy Bogu, który jest źródłem naszego Instytutu i naszej dwustuletniej historii jako misjonarzy.

Eugeniusz przez całe swe życie był głęboko przekonany o naszym boskim pochodzeniu, co też wyraził na łożu śmierci:

Niech ojciec im powie, że umieram szczęśliwy… umieram szczęśliwy, bowiem dobry Bóg raczył mnie wybrać, aby w Kościele założyć Zgromadzenie Oblatów…

Joseph Fabre, Okólnik z 1861 roku.