18 stycznia – BYĆ, ABY DZIAŁAĆ

This is a custom heading element.

19 stycznia 2016

18 stycznia – JUBILEUSZ DWUSTULECIA: BYĆ, ABY DZIAŁAĆ

Od początku Eugeniusz zwraca uwagę na fakt, że niezależnie od pracy, jaką się wykonuje, ich sukces zależy od jakości życia, tych, którzy je prowadzą. Przykład życia misjonarzy przemawia mocniej niż jakiekolwiek słowo. To dlatego dla Eugeniusza życie wspólnotowe i reguła zaakceptowane przez wszystkich są elementem naszego powołania, które nie podlegają dyskusji.

W naszej dwustuletniej historii świeccy, którzy przyłączyli się do oblatów, aby żyć powołaniem misjonarskim, w wieloraki sposób, uzależniony od ich stanu, dawali wyraz temu powołaniu.

Powołaniem członków mazenodowskiej rodziny jest być (przykładne życie), aby działać (ewangelizacja i pomoc ludziom w odkryciu miejsca Jezusa Chrystusa w ich życiu).

Henryk Tempier został zaproszony, aby zaangażować się w

…dzieło, które stale będzie dostar­czać naszym wioskom gorliwych misjonarzy. Będą oni nieustannie zajmo­wać się burzeniem królestwa szatana, dając jednocześnie przykład życia na­prawdę kapłańskiego we wspólnocie, którą będą tworzyć. Będziemy bowiem żyć razem w jednym zakupionym przeze mnie domu, kierując się regułą, którą wszyscy dobrowolnie przyjmiemy…

Tworzyć jedno serce i jedną duszę – to myśl droga sercu Założyciela. Kiedy Zgromadzenie rozrastało się, wówczas coraz większą uwagę zwracał na jedność. Dla Eugeniusza jego rodzina zakonna była najpiękniejszą na świecie i pragnął, aby żyła w najdoskonalszej jedności. Posiadanie jednego serca i jednej duszę zapewniało równowagę pomiędzy sposobem życia i ciągłym wezwaniem Eugeniusza i było poszukiwaniem lepszej równowago – być, aby działać.

W tym świętym Stowarzyszeniu, które będzie miało tylko jedno serce i jedną duszę, czeka nas szczęście. Jedna część roku będzie poświęcona na nawracanie dusz, a druga na rekolekcje, studium i osobiste uświęcenie. Chwilowo nie mówię księdzu więcej na ten temat. To wystarczy, aby dać księdzu przedsmak duchowych rozkoszy, które wspólnie będziemy prze­żywać.

List do Henryka Tempiera, 9.10.1815, w: EO I, t. VI, nr 4.