22 stycznia – WSPOMNIENIE O DNIU ZAŁOŻENIA
This is a custom heading element.
22 stycznia – JUBILEUSZ DWUSTULECIA: 25 STYCZNIA 1816 – WSPOMNIENIE O DNIU ZAŁOŻENIA
Pierwszy dzień życia wspólnoty misjonarzy rzeczywiście ukazuje historię mającą istotne znaczenie, często powtarzaną ze wszystkimi jej szczegółami. W swoich wspomnieniach ojciec Tempier opisał go w następujący sposób: To godny zapamiętania dzień, którego nie zapomnę tak długo jak będę żył.
Eugeniusz pisze do nowicjuszów i scholastyków w Billens w Szwajcarii, gdzie przebywają, aby uniknąć niebezpieczeństwa prześladowań ze strony przeciwnego religii rządu Ludwika Filipa. Opowiada o początkach swej rodziny zakonnej, a na koniec wspomina o ślubie ubóstwa i wezwaniu do prostoty.
Jutro obchodzę rocznicę tego dnia, kiedy to szesnaście lat temu opuszczałem rodzinny dom, udając się na misję. Ojciec Tempier uczynił to kilka dni wcześniej. Nasza siedziba nie była tak okazała jak zamek w Billens, a w porównaniu z waszym niedostatkiem, mieliśmy o wiele gorszą sytuację. Moje niewygodne łóżko umieszczono w wąskim przejściu prowadzącym do biblioteki, która wtedy była dużym pomieszczeniem służącym za sypialnię ojcu Tempierowi i drugiemu, ale jego nazwiska nawet nie wymieniamy pośród nas; stanowiła ona również naszą salę wspólnotową. Za całe oświetlenie służyła nam tylko jedna lampa, jak szliśmy spać, stawialiśmy ją na progu drzwi, tak aby korzystali z niej wszyscy. Stołem ozdabiającym nasz refektarz były deski ułożone obok siebie na dwóch starych beczkach. Od chwili złożenia ślubu ubóstwa nigdy nie mieliśmy szczęścia tak intensywnie go zakosztować.
Nie przypuszczaliśmy, że było to preludium do osiągnięcia stanu doskonałości, kiedy to żyliśmy w sposób tak mało doskonały. Uważam, nie bez przyczyny, że było to ubóstwo zamierzone, ponieważ aby z nim skończyć, wystarczyłoby przywieźć potrzebne rzeczy od mojej matki; wyciągnęliśmy stąd wniosek, że od tej chwili dobry Bóg ukierunkowuje nas na zalecenia ewangeliczne, które w przyszłości miały być podstawą naszych ślubów zakonnych, chociaż wtedy jeszcze o tym nie myśleliśmy. Stosując te zalecenia, poznaliśmy ich cenę. Zapewniam was, że cały czas byliśmy radośni; powiem więcej: ten nowy styl życia stanowiący ogromny kontrast z tym, co pozostawiliśmy za sobą, powodował, że często śmialiśmy się z niego naprawdę z całego serca. Zawdzięczam to miłe wspomnienie świętej rocznicy pierwszego dnia naszego wspólnego życia. Jakże byłbym szczęśliwy, gdybym mógł kontynuować je z wami!
List do Jeana-Baptiste’a Milleoraz nowicjuszów i scholastyków, 24.01.1831, w: EO I, t. VIII, nr 383.
