8 lutego – JUBILEUSZ DWUSTULECIA

JUBILEUSZ DWUSTULECIA: RADUJCIE SIĘ ZE MNĄ I GRATULUJCIE SOBIE, PONIEWAŻ SPODOBAŁO SIĘ PANU UDZIELIĆ NAM WIELKICH ŁASK.

Całkowite znaczenie i wagę założenia zgromadzenia możemy docenić jedynie wówczas, gdy w najszerszej perspektywie patrzymy na wszystkie fakty. Eugeniusz był przekonany, że sześciu mężczyzn obecnych i podejmujących zaangażowanie w sali fundacji dokonało tego w odpowiedzi na boże wezwanie. Do jakiego stopnia jednak był o tym przekonany?

Dokładnie dziesięć lat później Eugeniusz przebywał w Rzymie starając się o kościelną aprobatę, zatem fakt powstania zgromadzenia 25 stycznia naprawdę był wolą bożą. Dzięki papieskiemu zatwierdzeniu oblacki charyzmat został uznany za boże dzieło pod natchnieniem Ducha Świętego:

Moi umiłowani, radujcie się ze mną i gratulujcie sobie, ponieważ spodobało się Panu udzielić nam wielkich łask. Nasz bardzo Święty Oj¬ciec papież Leon XII chwalebnie panujący na katedrze Piotrowej 21 marca bieżącego roku swoim apostolskim zatwierdzeniem usankcjonował nasz Instytut, nasze Konstytucje i nasze Reguły. A zatem nasza trzódka, której ojciec rodziny zechciał otworzyć całe wielkie pole świętego Kościoła, zo¬stała podniesiona do porządku hierarchicznego, przyłączona do tych czci¬godnych zgromadzeń, które rozwinęły w Kościele tyle i tak wielkich dobrodziejstw i rozświetliły cały świat tak żywym blaskiem; ona to ubo¬gacona od swego powstania tymi samymi przywilejami, co te znakomite stowarzyszenia, których śladami na pewno z całej swej mocy i wszelkimi sposobami będzie nieustannie kroczyć.

List do wszystkich misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej, 25.03.1826, w: EO I, t. VII, nr 232

Dziesięć lat po powstaniu zgromadzenia papieska aprobata.

Ojciec Fernand Jetté OMI, następca świętego Eugeniusza w latach 1974-1986, w związku z naszym powstaniem ukazuje konieczność boskiego poręczenia:

Fakt zatwierdzenia przez Kościół to kluczowe wydarzenie, ponieważ to Kościół ustanawia nas zgodnie z pragnieniem Założyciela, to Kościół powierza nam misję, posyła nas jako wspólnotę misjonarzy, aby ewangelizować świat…

Dla rodziny zakonnej istotne są środki wykorzystane w punkcie wyjścia: one zapraszają ludzi, aby porzucić wszystko, aby zrezygnować z pragnienia ustawienia się w świecie, aby w radykalny sposób i dzięki wspólnocie oddać się naśladowaniu Chrystusa. W tym projekcie każdy angażuje swe życie. Kto może zagwarantować autentyczność Ewangelii jeśli nie sposób, w jaki się ją ukazuje?

…Zanim będzie można wygłosić pochwałę ewangelicznego życia, konieczne jest, aby ono było poparte pochodzącymi od Boga znakami, rozeznaniem i oficjalnym potwierdzeniem ze strony Kościoła… To Kościół ustanawia nas takimi, jacy jesteśmy. On wobec wiernych jest gwarantem autentyczności Ewangelii, którą proponujemy.

O. F. Jetté, List z okazji oficjalnego zatwierdzenia naszych nowych Konstytucji, Rome 27.06.1982