4 marca – ROZWIJAJĄCE SIĘ POLE PRACY

NASZA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: ROZWIJAJĄCE SIĘ POLE PRACY

W tym ważnym dokumencie z 25 stycznia 1816 roku, który rozważamy, w zalążku widzimy wszystkie główne dziedziny, które Eugeniusz będzie rozwijał aż do ostatniego dnia swego życia, które jeszcze po dwustu latach wydają owoce. Chodzi o wspaniałomyślną postawę otwartości, aby rozeznać wolę Boga; dzięki niej Eugeniusz krok po kroku prowadził rodzące się stowarzyszenie misjonarzy.
Jacques Jeancard, bliski współpracownik Eugeniusza, napisał, że gdy Eugeniusz założył zgromadzenie

absolutnie nie znał rozmiarów swej misji. W ogólne nie wykonał rozległego planu wyznaczonego a priori we wszystkich jego poszczególnych częściach. Plan, którego był wykonawcą, był czymś więcej niż tylko czysto ludzką koncepcją; został mu poddany, w pewnym sensie objawiony, w miarę jak okoliczności przed jego gorliwością otwierały nowy horyzont.
Pan, który go prowadził, pozwolił mu jedynie zobaczyć to, co powinien wykonać w danej sytuacji, a jego gorącą miłość do Kościoła i poświęcenie dla zbawienia dusz nagradzał tym, że w dogodnym momencie ukazywał mu przestrzeń, którą miał zbadać, aby zrobić kolejny krok w dopełnieniu dzieła, które przypadło mu w udziale.
Zatem najpierw na nieznanej lub prawie nieznanej drodze, która została mu wskazana, aby osiągnąć cel zamierzony przez niebo, szedł za impulsem i pod opieką Opatrzności

Mélanges historiques sur la Congrégation des Oblats de Marie Immaculée, Tours, 1872,
ss. 70-71.

Wierzyć to nic innego jak tylko w smutku tego świata trzymać się ręki Boga, toteż słuchać w ciszy Jego Słowa a nawet miłości. Benedykt XVI