27 kwietnia – SZCZEGÓLNA WŁASNOŚĆ MISJONARZY OBLATÓW

NASZA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: SZCZEGóLNA WŁASNOŚĆ MISJONARZY OBLATóW?

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE STOWARZYSZONYCH ŚWIECKICH Z PROWINCJI LACOMBE W KANADZIE
[POCZUCIE WEZWANIA, FORMACJA, MISJA, WSPóLNOTA]

Te słowa zapisano w Vancouver, gdzie animowałem zakończenie tygodniowych rekolekcji dla 35 członków naszej oblackiej rodziny w Kolumbii Brytyjskiej – przedstawicieli dwóch wspólnot świeckich stowarzyszonych, którzy spotykają się co miesiąc, pięciu misjonarzy oblatów i zaangażowanych ludzi pochodzących z naszych czterech połączonych i misyjnych parafii. Te grupy są pierwszym i bezpośrednim owocem oblackiej ewangelizacji sprzed 167 lat i naszego powstania przed 200 laty. Ciągle w mojej głowie dźwięczą słowa Eugeniusza:

Również miłość bliźniego stanowi istotną część naszego ducha. Praktykujemy ją najpierw wśród siebie, kochając się jak bracia, traktując nasze Stowarzyszenie nie inaczej niż jako rodzinę najbardziej zjednoczoną wśród rodzin istniejących na ziemi, ciesząc się z cnót, talentów i innych przymiotów, jakie posiadają nasi współbracia, tak jakbyśmy je posiadali my sami.

List do Hipolita Guibert, 29.07.1830, w: EO I, t. VII, nr 350.
Kiedy Eugeniusz pisał te słowa, w Stowarzyszeniu było około 30 oblatów. Dzisiaj, kiedy jestesmy obecni na całym świecie, z łatwością słowo Stowarzysznie, którego używa Eugeniusz, możemy zastąpić wyrażeniem rodzina mazenodowska, która pragnie być najbardziej zjednoczoną rodziną na świecie.
Gdy spotykam ludzi z całego świata, którzy znają i kochają świętego Eugeniusza, którzy ciągle czerpią z jego charyzmatu i duchowości, którzy osobiście nim żyją i dzielą się z innymi w ich wspólnotach i w służbie najbardziej opuszczonym, zawsze odczuwam nieśmiałość a także ogromną radość. Z łatwością można w nich zauważyć tę samą gorliwość i entuzjazm, który przed dwustu laty cechował wspólnotę wizjonerów z Aix.
To wezwanie do przebudzenia się dla tych spośród nas, którzy byli pierwotnymi przekazicielami charyzmatu, a którzy zdają wymierać w tej części świata. Charyzmat świętego Eugeniusza nie został zdobyty przez oblatów. To charyzmat należący do Kościoła powszechnego, który we wszystkich jego formach i przejawach jest darem i dziedzictwem każdego członka wielkiej mazenodowskiej rodziny. Im bardziej jesteśmy świadomi, że każdy z nas jest cząstką wielkiej rodziny kościelnej i misyjnej, tym bardziej, dzięki promieniowaniu naszego życia, przykładowi i jakości naszego poświęcenia się dziełu ewangelizacji i służbie najbardziej opuszczonym, rodzina Eugeniusza będzie zjednoczona i skuteczna.
Oto owoce tego, czego doświadczyły rozmaite grupy ludzi, które nawiązują kontakt z życiem pierwszej wspólnoty z Aix. Czy to samo możemy powiedzieć o wszystkich naszych oblackich wspólnotach rozsianych po całym świecie?