29 kwietnia – STAWAĆ SIĘ ŚWIĘTYMI, ABY CZYNIĆ NIMI INNYCH
This is a custom heading element.
NASZA ZAŁOŻYCIELSKA WIZJA: STAWAĆ SIĘ ŚWIĘTYMI, ABY CZYNIĆ NIMI INNYCH
W 1816 roku Eugeniusz naszkicował plan wizji nowej grupy misjonarzy. W 1818 roku tę wizję rozwinął w szczegółowej i praktycznej regule życia. Kolejnym krokiem było przedstawienie jej papieżowi, aby otrzymać zatwierdzenie Kościoła, co dokonało się w 1826 roku, po tym, jak reguła została nieco udoskonalona dziesięcioletnim doświadczeniem. Duch tej początkowej wizji w specjalny sposób wyrażony został w pierwszej części Reguły, w sekcji zwanej Przedmową. Oto kilka fragmentów:
Widok tego zła poruszył serca kilku kapłanów gorliwych o chwałę Bożą, kochających Kościół i gotowych poświęcić siebie – gdyby było potrzeba – dla zbawienia dusz.
Jak bowiem postąpił nasz Pan, Jezus Chrystus, gdy pragnął nawrócić świat? Wybrał pewną ilość apostołów i uczniów, zaprawił ich do pobożności, napełnił swoim duchem, a kiedy wykształcił ich w swojej szkole, wysłał na podbój świata, który w niedługim czasie mieli poddać Jego świętym prawom.
Jak zatem mają postąpić ludzie, którzy pragną pójść śladami Jezusa Chrystusa, swego Boskiego Mistrza, aby odzyskać dla Niego liczne rzesze, które zrzuciły Jego jarzmo? Muszą rzetelnie pracować, aby stać się świętymi.
Trzeba uczynić wszystko, aby powiększyć Królestwo Zbawiciela, a zniszczyć panowanie piekła, zapobiec tysiącom występków, a utwierdzić poszanowanie i praktykowanie wszelkiego rodzaju cnót, sprawić, aby ludzie postępowali jak istoty rozumne, potem – jak chrześcijanie, a wreszcie dopomóc im stać się świętymi.
Tak niezmierne owoce zbawienia może zrodzić praca kapłanów, których Pan natchnął pragnieniem połączenia się w stowarzyszenie, żeby skuteczniej pracować nad zbawieniem dusz i własnym uświęceniem, jeśli godnie będą się wywiązywać ze swych obowiązków i święcie wypełniać swoje wzniosłe powołanie. Przedmowa
Do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, którzy na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, ich i naszego [Pana]. 1 Kor 1, 2
