Lubliniec – tytuł honorowego członka Zgromadzenia dla p. Otylii Kaczmarek
This is a custom heading element.
8 grudnia w Lublińcu pani Otylia Kaczmarek została włączona do grona honorowych członków Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów MN. To dowód uznania za wierne, gorliwe i pełne oddania zaangażowanie w apostolskie dzieła Zgromadzenia.
„Otylia Kaczmarek mieszkała na terenie parafii św. Mikołaja w Lublińcu, będącej w latach trzydziestych jedyną na terenie miasta. We wczesnych doświadczeniach życiowych pani Otylii, czyli przeżyciach wojennych, komunistycznej dyktatury w Polsce i wreszcie w ostatnich latach suwerennej i wolnej ojczyzny, przebija piękne świadectwo wierności Bogu i Kościołowi przy jednoczesnej osobistej formacji duchowej i ludzkiej realizowanej głównie w ramach charyzmatu oblackiego. W 1984 r. przystąpiła do stowarzyszenia Przyjaciół Misji Oblackich, a jej zaangażowanie zaowocowało funkcją zelatorki, animującej działania wspólnoty, którą prowadziła w latach 1997-2012.
Osobista formacja i przywiązanie do naszego Zgromadzenia jest jednym z aspektów wzajemnych relacji. Należy tutaj podkreślić ogromną pomoc, którą otrzymali nasi starsi współbracia w przeszłości. Jeszcze w latach pięćdziesiątych, gdy proboszczem był o. Franciszek Zawodny OMI, pani Otylia pracowała w biurze parafialnym. Pozwoliło to na normalną, ciągłą pracę kancelarii przy jednoczesnej pracy duszpasterskiej ojców. Dodatkowo w 1955 r. ukończyła kurs katechetyczny, a następnie przez dziesięć lat uczyła religii przy naszej parafii”.
Dzięki wielkiej pobożności oraz formacji pani Otylia służyła naszemu zgromadzeniu nie tylko pomocną dłonią, ale również darem modlitwy i własnego cierpienia.
W Polsce oblaci są obecni od 1920 r. Zgromadzenie zostało założone przez św. Eugeniusza de Mazenoda, późniejszego biskupa Marsylii, 25 stycznia 1816 r. Obecnie liczy ono 3895 zakonników, w tym 311 w Polsce oraz prawie kolejnych 300 za granicą. Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej są zgromadzeniem misyjnym. Ich naczelną służbą w Kościele jest ukazywanie Chrystusa i Jego Królestwa najbardziej opuszczonym, niesienie Dobrej Nowiny ludom, które jeszcze jej nie przyjęły i pomoc w odkrywaniu ich własnej wartości w świetle Ewangelii. Natomiast tam, gdzie Kościół już istnieje, oblaci kierują się do grup, z którymi ma on najmniej kontaktu.
OMI/Poznań
