7 lutego
This is a custom heading element.
ŚMIERĆ: ODCISNĄĆ PIĘTNO NA ŻYCIU INNYCH
Rey kontynuuje opis reakcji Eugeniusza w obliczu śmierci. Jego całkowity i spokojny dar z siebie będzie natchnieniem dla otaczających go ludzi do odnowienia swego własnego tak wobec Boga wyrażonego w oblacji.
Przed świętym wiatykiem chciał otrzymać namaszczenie chorych, mówiąc, że ta praktyka bardziej odpowiadała duchowi Kościoła. Kiedy ukazano mu świętą hostię głosem przerywanym szlochach powiedział: Pozwólcie mi, pozwólcie mi kontemplować mojego Mistrza, mojego Zbawiciela… Tak, jesteś moim Bogiem, kocham Cię i uwielbiam Cię. To pewien rodzaj profanacji, że wprowadzono Cię do tego smutnego mieszkania. Jakże nie brzydziłeś się, aby przyjść mnie odwiedzić? Po komunii złożył wyznanie wiary, odnowił śluby, sam odczytał formułę świętych zobowiązań. Kiedy skończył, ojciec Tempier położył cyborium na kredencję, podszedł do łóżka i na klęcząco odnowił swe śluby na ręce czcigodnego chorego, następnie z miłością je ucałował, tak samo zrobili Ojcowie i Bracia, którzy uczestniczyli w obrzędzie.
A. Rey, dz. cyt., t. 1, s. 471.
Zaproszenie do refleksji o tych, którzy w obliczu ciężkiej choroby lub śmierci urzekli nas swoją wiarą. Cóż za cud, jeśli jesteśmy w stanie nauczyć się i naśladować każdy akt oblacji, której świadkami jesteśmy w naszym życiu.
W życiu liczy się nie tylko to, co przeżyliśmy. Sens życia, które wiedliśmy definiuje zmiana wywołana w życiu innych. Nelson Mandela
