17 kwietnia
This is a custom heading element.
EUGENIUSZ I ŚWIĘTA ZMARTWYCHWSTANIA:
JAKĄ WDZIĘCZNOŚCIĄ POWINNY BYĆ PRZEPEŁNIONE NASZE SERCA NA MYŚL, ŻE TEN DOBRY MISTRZ CHCIAŁ NAS UCZYNIĆ UCZESTNIKAMI SWEGO ZMARTWYCHWSTANIA.
Eugeniusz, jako seminarzysta w Seminarium Świętego Sulpicjusza, opisuje swoją radość w czasie obchodów świąt wielkanocnych.
Och!, co za wspaniała uroczystość dla chrześcijan, jak bardzo serce weseli się, z jaką radością łączymy się z całym niebieskim i ziemskim Kościołem, aby obchodzić chwalebne Zmartwychwstanie Naszego Zbawiciela. Po uprzednim towarzyszeniu Mu we wszystkich bolesnych okolicznościach Jego męki, po płaczu nad cierpieniem, jakie znosił z powodu naszych grzechów, jakże pocieszający jest widok, że zmartwychwstał, że triumfuje nad śmiercią i piekłem. Jaką wdzięcznością powinny być przepełnione nasze serca na myśl, że ten dobry Mistrz zechciał uczynić nas uczestnikami swojego zmartwychwstania, gładząc nasze grzechy i dając nam nowe życie. Tego dnia spędziliśmy bite dwanaście godzin w kościele, nie chciałbym urwać z tego ani minuty. Wydawało mi się, że jestem w niebie. Cóż to będzie za radość i szczęście, jakich doświadczymy w tej błogosławionej ojczyźnie?
List do matki, 4.04.1809, w: EO I, t. XIV, nr 50.
