15 czerwca

EUGENIUSZ I HISTORIA FRANCJI:
NAPOLEON I SEMINARZYSTA EUGENIUSZ

Yvon Beaudoin sytuuje nas w kontekście:

1 maja 1804 roku Napoleonowi udało się, że senat mianował go dziedzicznym cesarzem Francuzów. W ten sposób w rzeczywistości powrócił do monarchii obalonej przez rewolucję. Był tak bardzo popularny, że lud w plebiscycie zatwierdził głosowanie senatu. Uroczystość koronacji i intronizacji w obecności papieża Piusa VII w dniu 2 grudnia 1804 roku była bardzo podniosła. Cesarz rezydował w ogrodach Tuileries i miał dwór niczym dawni królowie. http://www.omiworld.org/fr/dictionary/dictionnaire-historique_vol-1_e/195/empire/

Kiedy Napoleon objął władzę, akceptował Kościół, ale kontrolował go dla swych własnych celów. W tym czasie Eugeniusz był seminarzystą w Paryżu.

Przez kilka lat relacje pomiędzy Rzymem i Paryżem były dobre. Napoleon, zwycięzca wielu sojuszów, chce narzucić konkordat wszystkim państwom, których był władcą, zwłaszcza Italii, Austrii, Belgii i Holandii. Papież sprzeciwia się temu, odmawia nadania kościelnej nominacji nowym biskupom i w rzeczywistości zawiesza konkordat. Wojska francuskie zajmują Rzym, a na mocy dekretu z 17 maja 1809 roku Państwo Kościelne zostało przyłączone do cesarstwa. Pius VII, nie wymieniając Napoleona z nazwiska, ekskomunikuje wszystkich, którzy wzięli udział w tej akcji. Papież został uwięziony w Sawonie, gdzie pozostanie cztery lata, a włoscy kardynałowie zostaną rozgonieni aż do Paryża. http://www.omiworld.org/fr/dictionary/dictionnaire-historique_vol-1_n/355/napol-on-ier/

Eugeniusz potrafił potajemnie zaangażować się dla sprawy uwięzionego papieża, który ekskomunikował Napoleona. Eugeniusz nazwał Napoleona niegodziwym tyranem i wrogiem dobra.

Pan de Mazenod podczas swego pobytu w seminarium świętego Sulpicjusza publicznie doceniał intelektualne, moralne i ludzkie zalety księdza Émery. Od początku, to znaczy od października 1808 roku, był bardzo mocno z nim związany. Emery także wielkim szacunkiem darzył de Mazenoda i uczynił go powiernikiem jego własnych planów wobec papieża internowanego przez Napoleona do Sawony. W rzeczywistości, w lipcu 1808 roku, cesarz nie tylko zaanektował Państwo Kościelne, ale nawet wypędził papieża z Rzymu, aby go skierować do Sawony. Papież na to poniżenie odpowiedział bullą ekskomunikującą. Ale Napoleon zabronił jej publikacji we Francji. Księdzu Emery udało się zdobyć kopię, ksiądz de Mazenod ją przepisał, aby następnie rozprowadzać ją we Francji. Od tej chwili aż do czerwca 1810 roku czyli do daty, kiedy ksiądz Emery został zmuszony przez Napoleona opuścić seminarium, Eugeniusz jest członkiem jego biura, zwanego orium, gdzie w wielkiej tajemnicy przepisywano dokumenty papieża lub niektórych kardynałów; następnie poprzez zaufane osoby rozpowszechniano je we Francji. Złapani na gorącym uczynku ci dobrowolni skrybowie byli karani w bardzo surowy sposób.