8 września 2017
This is a custom heading element.
SKŁADAĆ ŚWIĘTĄ OFIARĘ NA TYM BULWARZE BŁĘDÓW I WZYWAĆ NAD NIMI JEGO MIŁOSIERDZIA.
Eugeniusz nadal opowiada Henrykowi Tempierowi o swoim pierwszym doświadczeniu podziału chrześcijan:
Nie chciałem jednak pozbyć się pociechy odprawienia mszy świętej na tej niewiernej ziemi i złożyłem świętą ofiarę w intencjach, których może się ojciec domyślać. Wyznaję, że to nie obyło się bez pewnego wzruszenia, bo ostatecznie składać świętą ofiarę na tym bulwarze błędu, adorować na nim Jezusa Chrystusa, podnosić Go w obliczu tylu buntów i wzywać dla nich Jego miłosierdzia albo braku Jego sprawiedliwości, to jeszcze coś coś, zwłaszcza kiedy myśli się o minionych wiekach i obecnym usposobieniu umysłów. Niemniej żyć w tych stronach byłoby dla mnie niemożliwe. Wyjechaliśmy stąd jak najszybciej.
List do Henryka Tempiera, 26.07.1830, w: EO I, t. VII, nr 349.
Kilka lat później okaże bardziej tolerancyjną postawę.
«Pomimo swej bezkompromisowości wobec zasad i surowych słów o protestantyzmie biskup de Mazenod normalnie jest wyrozumiały i łaskawy w stosunku do osób. 4 lutego 1849 roku, w liście z okazji kampanii kolonizacyjnej w Afryce Północnej wyraził swoje racje i napisał:
«Kościół jest pełen miłości do ludzi, niezależnie od ich wiary. Miłuje tych wszystkich, których Bóg stworzył na swój obraz i tym samym wezwał do poznania prawdy. W porządku doczesnym i nadprzyrodzonym udziela im wszelkich dóbr, jakich może […].
Jednak, panowie, nie chcę zakończyć, mówiąc, że jesteśmy zmuszeni wypowiedzieć anatemę na błędy protestantów, ale ich samych nie odrzucamy. Z nimi musimy żyć w całkowitej miłości cokolwiek by to było i w dobrej współpracy jeśli chodzi o sprawy doczesne. Ze względu na ich człowieczeństwo powinniśmy ich traktować jak braci»
Yvon Beaudoin, Mgr de Mazenod et les Protestants, w: Vie Oblate Life 58 (1999), s. 522-523.
