18 października 2017
This is a custom heading element.
OBECNOŚĆ NASZEGO BOGA ZBAWICIELA WE WSZYSTKICH SERCACH JEST TAK BARDZO ODCZUWALNA.
Od 1818 roku pod koniec października w zwyczaju oblackim były roczne rekolekcje, które kończyły się symbolicznym odnowieniem oblacji w dniu 1 listopada. Dokładnie tak samo zrobił Eugeniusz ze swymi młodymi studentami pod warunkiem, że adepci odnowią swe śluby. Dlatego w tym dniu Eugeniusz nazywa ich aniołami. Przy okazji odnowienia ich « tak » dla Boga, Eugeniusz pokazuje, jak bardzo namacalne w ich szeregach było doświadczenie bożej obecności. Skoro dla wszystkich oblatów był to dzień świąteczny, niezależnie od miejsca ich przebywania, Eugeniusz znalazł czas, aby napisać do Henryka Tempiera, aby podzielić się z nim dobrodziejstwem tego święta.
Mój najdroższy przyjacielu, dziś nie napiszę dużo w swoim liście, mogę skorzystać tylko z czasu kolacji rodziny, która jest nawet nieco przyśpieszona, ale zbyt dużo kosztowałoby mnie nie porozmawianie przez kilka chwil z ojcem w tak pięknym dniu, w którym nasi aniołowie byli tak gorliwi i ukoronowali swoje święte rekolekcje aktami tak wzruszającymi zwłaszcza w obecnych okolicznościach.
Uważałem ojca za obecnego w tej uroczej małej kaplicy, w której rano o szóstej godzinie po naszej godzinnej modlitwie, rozpoczęliśmy to zachwycające ćwiczenie, które nas przenosi do nieba, albo przynajmniej, które tak zbliża niebo do nas, że ma się wrażenie, iż tam się znajdujemy dlatego, że obecność naszego Boga Zbawiciela we wszystkich sercach jest tak bardzo odczuwana. Łzy płynące ze wszystkich oczu świadczyły o uczuciach, które nas ożywiały i o nadprzyrodzonym szczęściu, którego doznawaliśmy…
List do Henryka Tempiera, 01.11.1830, w: EO I, t. VII, nr 370.
Co roku wielu członków mazenodowskiej rodziny odnawia swe zobowiązania. Oby dla nich była to także okazja, aby przeżyć i odczuć namacalną miłość naszego Zbawiciela.
