21 marca 2018

CEL NASZEGO INSTYTUTU JEST DOKŁADNIE TAKI SAM, JAKI MIAŁ NA WZGLĘDZIE SYN BOŻY, GDY CHODZIŁ PO ZIEMI.

Zmysł Eugeniusza nie skupia się tylko i wyłącznie na samej Regule, ale na sposobie, w jaki dla każdego z nas ukazuje miłość i bożą wolę. Reguły to wyraz duszy naszego powołania. Eugeniusz dosłownie cytuje Regułę, aby to pokazać:

Czy kiedykolwiek będziemy mieli słuszne wyobrażenie o tym wzniosłym powołaniu! Trzeba by zrozumieć wspaniałość celu nasze­go Instytutu, niezaprzeczalnie najdoskonalszego, jaki można zapro­ponować na ziemi, ponieważ cel naszego Instytutu jest taki sam, jaki miał na względzie Syn Boży, gdy chodził po ziemi. Chwała Jego niebieskiego Ojca i zbawienie dusz! „Albowiem Syn Człowieczy przyszedł szukać i ocalić to, co zginęło” (Łk 19, 10). Szczególnie został posłany po to, aby ewangelizować ubogich, „posłał mnie, abym głosił Ewangelię ubogim” (Łk 4, 18). Jesteśmy dokładnie po to, aby pracować nad nawróceniem dusz, a szczególnie by ewange­lizować ubogich: „Celem tego małego Stowarzyszenia jest…, aby bracia żyjący razem, dołożyli starań, aby naśladować cnoty i przy­kłady naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, oddając się przede wszystkim dziełu ewangelizowania ubogich”

Zapiski rekolekcyjne, październik 1831, w: EO I, t. XV, nr 163.

Oto powołanie tych wszystkich, którzy przyjęli charyzmat i duchowość świętego Eugeniusza.