7 września 2018

GODNOŚĆ BISKUPIA

Począwszy od dzisiaj regularnie będziemy spotykali Eugeniusza, który w swoich listach mówi o godności biskupiej. Bardzo ważne jest, abyśmy ciągle pamiętali, co on rozumiał przez to pojęcie. Wyjaśnia nam to ojciec Aleksaner Taché: Gdy Eugeniusz de Mazenod został biskupem miał większą świadomość ciążącej na nim odpowiedzialności. W swoich wspomnieniach nieustannie przypomina o wielkości i godności biskupiej. Biskup, powołany przez wikariusza Jezusa Chrystusa do podjęcia misji zleconej apostołom, otrzymuje Ducha Świętego, który naucza, uświęca i prowadzi swój lud. To źródło wielkości i niesamowitej odpowiedzialności. To uczucie głęboko i przez całe życie będzie ożywiało ducha biskupa de Mazenoda. (https://www.omiworld.org/fr/lemma/eveques/

Teraz, gdy zostałem wybrany i gdy niebawem otrzymam pełnię ka­płaństwa Jezusa Chrystusa, głębokie uczucie szacunku, ta wzniosła idea wobec tak wielkiej godności, którą wiara wzbudziła w mojej duszy, przygniotłaby mnie i odebrałaby mi zupełnie odwagę i wszyst­kie siły, aby podążać naprzód, gdyby Pan mnie nie napełnił słodką nadzieją i nie ukazał mi nowego zstąpienia Ducha Świętego we mnie jako czasu odnowy i miłosierdzia. Wydaje mi się, że ten Boży Duch, którego tak bardzo zasmucałem, gdy został mi dany przez nałożenie rąk w sakramencie kapłaństwa, wszystko naprawi w mej duszy. Wie­rzę, że z taką mocą uczyni sobie w niej mieszkanie, iż nie będzie już możliwości, aby uchylić się od Jego świętych natchnień. Co jeszcze wam powiem, drogi przyjacielu? Mówię wam, jakbym po prostu myślał. Te idee są mi tak bliskie i nie krępuję się przy was. Do zoba­czenia, do zobaczenia, opuszczam was, aby pójść się nieco pomo­dlić, ponieważ trzeba, abym nauczył się lepiej wywiązywać się z tego wielkiego i głównego obowiązku mej przyszłej posługi.

Do księdza Martina de Loirlieu, kapelana kościoła świętego Ludwika francuskiego, Rzym, 04.10.1832, w: EO I, t. XV, nr 165.