20 września 2018
BIEDNY, PRYMITYWNY I NIEROZUMNY LUD, OTOCZĘ GO MOJĄ TROSKĄ. Biskupia konsekracja w szczególny sposób związała Eugeniusza z Kościołem: Nie, oby […]
BIEDNY, PRYMITYWNY I NIEROZUMNY LUD, OTOCZĘ GO MOJĄ TROSKĄ.
Biskupia konsekracja w szczególny sposób związała Eugeniusza z Kościołem:
Nie, oby nigdy mną nie zawładnął ten osobliwy duch, duch pychy, zawziętości, abym zawsze był prosty w wierze, w nauczaniu, a nawet w opinii, i w nauczaniu złączony z Kościołem i Jego widzialną Głową, Wikariuszem Jezusa Chrystusa.
Następnie daje o sobie znać jego oblackie serce: waga, aby zawsze być blisko ludzi. Jako biskup tytularny nie miał swojej diecezji, ale ciążyła na nim odpowiedzialność, aby zawsze poświęcać się dla powierzonych sobie osób.
Biedny prymitywny i nierozumny lud, drogie dzieci, przedmiot mojej pierwszej troski kapłańskiej posługi, teraz Kościół mi was daje, abym był biskupem. Ach, wcale nie zostaniecie zapomniani, zawsze będziecie jego najcenniejszą cząstką, nie mówię, że mojej owczarni, bo takiej nie mam, ale moją troską otoczę go we wszystkich miejscach, gdzie może się mnie wezwać, abym tam pełnił posługę.
Rekolekcje przed przyjęciem sakry biskupiej, 7-14.10.1832, w: EO I, t. XV, nr 166.
