27 września 2018

ABY MI OJCIEC O TYM PRZYPOMINAŁ KAŻDEGO DNIA MOJEGO ŻYCIA.

Eugeniusz zobowiązuje swojego przyjaciela, aby, jeśli będzie taka konieczność, codziennie mu przypominać o pokorze wobec woli Boga, a biskupstwo nie powinno mu uderzać do głowy i sprawiać, że będzie się chełpił swoją samowystarczalnością.

Znaczy to, że w ostatniej fazie mojego życia wydaje mi się, że jestem ostatecznie zdecy­dowany, dzięki wielkiej obfitości łask, jakie otrzymam, postarać się, pilnie się przykładając, tak bardzo podporządkować się woli Bożej, aby ani jedna cząstka mego bytu świadomie nie wymknęła się spod jej wpływu.
Mówię to ojcu bez ogródek, ponieważ jest ojciec moim kierownikiem duchowym, a także aby mi ojciec o tym przypominał, jeśli będzie trzeba, każdego dnia mojego życia, jako mój admonitor. Zna mnie ojciec zbyt dobrze, by być pewnym, że waga godności, do jakiej zostanę wyniesiony, będąc jednocześnie jej niegodnym, nie zmieni niczego w moich dyspozy­cjach wewnętrznych ani w układach zaufania i prostoty zakonnej najpierw wobec ciebie, a następnie wobec wszystkich pozostałych, w stosownych proporcjach. To tyle na ten temat.

List do Henryka Tempiera, 10.10.1832, w: EO I, t. VIII, nr 436.