Lubliniec: uroczystości pogrzebowe śp. o. Henryka Stempla OMI

W dniu 15 lutego 2019 roku odbyły się uroczystości pogrzebowe śp. o. Henryka Stempla OMI. Spoczął w kwaterze oblackiej lublinieckiego cmentarza.

O godzinie 12.30 miał miejsce różaniec w intencji zmarłego. Po nim rozpoczęła się Eucharystia, której przewodniczył Wikariusz Prowincjalny – o. Sławomir Dworek OMI. Koncelebrowali ją: o. Lucjan Osiecki OMI – superior lubliniecki, o. Waldemar Janecki OMI – proboszcz miejscowej parafii oraz kilkudziesięciu prezbiterów. We Mszy świętej uczestniczyła najbliższa rodzina, oblaci-bracia, nowicjusze oraz parafianie lublinieccy wraz z pocztem sztandarowym Przyjaciół Misji.

Kazanie pogrzebowe wygłosił o. Waldemar Janecki OMI, który na początku przywołał okoliczności śmierci o. Henryka – 13 dzień miesiąca – Dzień Fatimski. Następnie mówił o tajemnicy powołania kapłańskiego, wskazując, że zmarły w tym roku miał obchodził 60-tą rocznicę przyjęcia święceń prezbiteratu. Nawiązując do domu rodzinnego, który jest pierwszym seminarium, przypomniał historię, którą ojciec Stempel wielokrotnie przytaczał:

„Kiedy Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej prowadzili misje czy rekolekcje, jako młody Heniu podszedł do misjonarzy – i to bardzo często wspominał, że – bardzo chciałby zostać księdzem. A oblaci mówili:
– No to idź do swojego proboszcza.
– Nie, nie, nie – ja chcę być takim, jak wy, księdzem.”

Przemierzając ścieżki historii ojca Henryka, kaznodzieja ukazywał, jak kształtowało się jego powołanie oraz podkreślał, jak ważne były więzy rodzinne w jego życiu.

„Niejednokrotnie widziałem, jak bardzo żywo interesował się waszym życie rodzinnym. Jak pragnął być obecny, szczególnie w tych wydarzeniach, które miały charakter religijny… (…) Nie ukrywam wzruszenia tych ostatnich telefonów, które do was wykonywał, leżąc w szpitalu. Jak on się do was czule, jak starszy brat, zwracał. (…) Słyszałem znamienne trzy prośby, które do was kierował:  ja się za was modlę; pomódl się za mnie; każdą rozmowę z wami kończył słowami: kocham was.”

Wskazując na życie zakonne śp. Henryka, podkreślił, że wypełnił w swoim życiu największe pragnienie młodzieńczego serca, stając się „kapłanem takim, jak wy”. Ofiarnie posługiwał jako misjonarz ludowy, rekolekcjonista.

Pod koniec liturgii głos zabrał również o. Sławomir Dworek OMI, który podkreślał, że nie ma nic piękniejszego, niż umierać w otoczeniu braci. Dziękował rodzinie zmarłego i wszystkim uczestnikom uroczystości pogrzebowych. Po zakończonej celebracji, obrzędu „ostatniego pożegnania” dokonał ostatni przełożony zakonny śp. o. Henryka – o. Lucjan Osiecki OMI.

Ojciec Henryk Stempel OMI spoczął w śląskiej ziemi, którą – pomimo że nie był Ślązakiem – bardzo ukochał. Wspominał o tym brat zmarłego w słowie podziękowania na cmentarzu.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie…

(pg)