20 lutego 2020

TEN NOWY ROZDZIAŁ MOJEGO ŻYCIA POWINIEN BYĆ OKRESEM ZUPEŁNEJ ODNOWY.

Jednak trzeba iść naprzód. To obowiązek, jaki nakłada na mnie Bóg. Miejmy więc odwagę i liczmy na Jego łaskę. Dlatego przede wszystkim trzeba rzetelnie pracować, aby stać się świętym. Ten nowy rozdział mego życia powinien być okresem zu­pełnej odnowy.

Wspomina momenty ze swojego życia, kiedy w szczególny sposób doświadczył obecności Boga.

Teraz albo nigdy jest czas na to, aby się przenieść do czasów bardziej płodnych w dobre myśli, w szlachetne uczucia, aby powrócić do mej sakry, do święceń kapłań­skich. Wówczas było tyle świętych natchnień, było nawet kilka świa­teł, aby je zrozumieć, pewna wierność, aby na nie odpowiedzieć, ale to krótko trwało! Och, chwiejność!, och, impuls!, och, rozproszenie!, och, słabość! Sprawy, sprzeciwy, zniechęcenie, pewna pogarda ro­dzajem ludzkim, poniosły mnie aż do gorliwości, która kiedyś mnie ogarniała. Naprawdę odczuwam potrzebę, aby ponownie zahartować swą duszę. Bóg dał mi odpowiednią okazję, ponieważ nakłada na mnie ogromne zadanie, którego nie będę mógł wypełnić, jeśli nie będę naśladował świętych. To już wspaniała łaska, że się ją rozumie, lecz aby się wypełniła, należy na nią odpowiedzieć.

Rekolekcje przygotowujące do objęcia stolicy biskupiej w Marsylii, maj 1837, w: EO I, t. XV, nr 185.

To echo jego życiowego programu i misjonarskiej wizji, którą w 1818 roku wyznaczył sobie i swojej misyjnej rodzinie w Przedmowie: Uczynić z nich ludzi rozumnych, następnie chrześcijan i w końcu pomóc im stać się świętymi.