11 marca 2020

SPODZIEWAM SIĘ, ŻE TEN BIEDNY PACJENT OTRZYMA WSZYSTKIE POMOCE, KTÓRYCH POTRZEBUJE I DO KTÓRYCH MA PRAWO.

Skazany na śmierć więzień chciał przyjąć sakramenty, ale wielu duchownych utożsamiało się z praktyką jansenistów, aby ich nie udzielać.  Eugeniusz odwiedzał diecezję Gap. Pod nieobecność miejscowego biskupa temu biednemu i opuszczonemu skazańcowi chciał przynieść Miłosierdzie Boże.

List do o. Lagiera, dyrektora wyższego seminarium w Gap. To, żeby mu powtórzyć jeszcze wyraźniej to, co mu powiedziałem kiedy indziej, że jest grzechem dla dyrektora, który nie daje komunii skazanemu, którego uważa za dobrze usposobionego, że zwyczaj we Francji, który zresztą nie jest już ogólny, jest tylko krzyczącym nadużyciem, przeciw któremu nie przestają protestować papieże…

Współczując cierpieniom skazańca Eugeniusz odpowiedział:

Ja bardzo chętnie zgadzam się na udzielenie temu nieszczęsnemu sakramentu bierzmowania, ale że biorę pod uwagę, jak konieczne jest wstępne przygotowanie, polecam mu wypełnić obowiązek, na pewno zlekceważony rocznej komunii, którą ofiaruję sobie, aby rozwiązać trudności udzielenia mu jej osobiście, że na to ma on tylko przygotować mi ołtarz w pokoju więzienia z braku kaplicy, albo nawet w izolatce, jeśli tego trzeba; niech będzie, rozumie się, że ta komunia będzie, aby zadość uczynić obecnemu obowiązkowi, że pozostanie następnie do wypełnienia obowiązku uczestniczenia w Eucharystii w niebezpieczeństwie śmierci. Spodziewam się, że ten pilny i oparty na zasadzie list, dołączony do moich argumentów i do gwałtowności moich słów z innego dnia, wywrą swój skutek i że biedny pacjent otrzyma wszystkie pomoce, których potrzebuje i do których ma prawo.

 Dziennik, 14.07.1837, w: EO I, t. XVIII.

W sercu i działalności świętego Eugeniusza dostrzegamy praktykę naszej czwartej konstytucji:

Oczyma ukrzyżowanego Pana patrzymy na świat krwią Jego odkupiony, żywiąc pragnienie, żeby ludzie, w których nadal trwa Jego męka, poznali także moc Jego zmartwychwstania (por. Flp 3, 10).