26 czerwca 2020

PORUSZAJĄCE MOMENTY PODCZAS GŁOSZENIA MISJI

Głównym zadaniem każdej oblackiej wspólnoty było głoszenie misji w języku prowansalskim. Schemat tych misji nie zmienił się od 1816 roku.

Proszę nie robić żadnej zmiany w naszych zwyczajach bez otrzymania mojego zezwolenia. Trzeba, żeby wszyscy przełożeni lokalni i tymczasowi przełożeni misji wiedzieli dobrze, że nigdy nie zamierzałem ani nikomu nie mogłem dać wolnej ręki i że nie mogą usunąć według ich woli tego, co jest uświęcone przez nasze zwyczaje.

Następnie podkreśla główne momenty każdej misji. Każda ceremonia ma być przekonywająca, pociągająca, aby przekazać ewangeliczne orędzie, aby można było je przyjąć i głosić.

Wśród tych zwyczajów są takie, które są uważane za zasadnicze, i takie, które mogą być widziane jako okolicznościowe. To, co jest przepi­sane w Regule, jak na przykład przybycie misjonarzy na miejsce, które będą ewangelizować, nie może być usunięte nawet przejściowo bez wy­raźnego upoważnienia z mojej strony. Poświęcenie się Świętej Dziewicy, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, ogłoszenie prawa, procesja z Naj­świętszym Sakramentem, nabożeństwo żałobne i nauka po Ewangelii na uroczystej mszy z requiem oraz procesja i uroczyste rozgrzeszenie na cmentarzu, pierwsza procesja nazywana pokutną, ćwiczenie przygotowaw­cze do aktu skruchy i akt skruchy oddzielny dla obu płci, i komunia gene­ralna są obowiązkowe na wszystkich naszych misjach.

List do Bruno Guiguesa, 05.11.1837, w: EO I, t. IX, nr 652.

Te kwestie poruszyłem we wcześniejszych rozważaniach: http://www.eugenedemazenod.net/fra/?p=636, http://www.eugenedemazenod.net/fra/?p=754