13 kwietnia 2021

OGLĘDNIE SIĘ DO NIEGO ODNOSIŁEM – TO CIERPIENIE OFIARUJĘ PANU

Delikatną kwestią dla Eugeniusza de Mazenoda, superiora oblatów, są relacje z niektórymi oblatami, zwłaszcza z tymi o trudnym charakterze oraz wrażliwości. Zwierza się w swoim dzienniku:

Kto mógłby domyślić się drażliwości tego ojca?  Ciągle narzeka, że nie okazuje mu się względów. Gdy chodzi o mnie, to uroczyście zapewniam, że jestem daleki od traktowania go w ten sposób, zawsze bardzo go kochałem i bardzo często zbyt oględnie się do niego odnosiłem, aby uniknąć zranienia go. Przyznając słuszność jego talentom, moje ojcowskie serce chciało jeszcze czegoś, aby cenić jego dobre cechy

Eugeniusz szczerze się wypowiadając, widocznie zranił osobę, której chciał pomóc: pomimo zastrzeżeń, oględnie się do niego odnosiłem. Cierpienie z powodu oględności w wyniku czegoś, co należy powiedzieć lub skarcić, nie jest czymś nowym dla Eugeniusza ani dla każdego przełożonego. Mając świadomość boleści, Eugeniusz zawsze zwracał się do ukrzyżowanego Zbawiciela i zawsze polecał Mu swoje cierpienie.

To cierpienie wraz z wieloma innymi tego rodzaju ofiaruję Panu.

Dziennik, 19.01.1842, w: EO I, t. XXI.

Trudno, a czasem nawet aż boleśnie, jest żyć z osobami, które powinny zmienić swe nastawienie lub zachowanie. Eugeniusz uczy nas, aby je przeżywać w obecności krzyża, zwłaszcza w obliczu cierpienia lub odrzucenia.