22 kwietnia 2021

PRZYJDZIE CZAS, W KTÓRYM WYOBRAŹNIA OSŁABNIE, A WTEDY BĘDZIE ZADOWOLONY, ŻE ZNAJDZIE W SWOICH ZESZYTACH NATCHNIENIE SWOICH MŁODZIEŃCZYCH LAT

Na pierwszym miejscu oblaci byli głosicielami Ewangelii, co pociągało za sobą posiadanie dobrze przygotowanych kazań. Pisząc do pierwszej wspólnoty Eugeniusz zwraca uwagę na wag dobrego przygotowania.

Niech najmłodszy z was zabierze się do napisania pewnej liczby kazań. Nakazuję ojcu tego od niego wymagać.

Ojciec Telmon, który był utalentowanym i kreatywnym kaznodzieją, mógłby być mentorem dla najmłodszych oblatów.

Ojciec Telmon będzie tak uprzejmy, że pomoże w napisaniu tych kazań i je poprawi. Jest to obowiązek wynikający zarówno z miłości, jak i z posłuszeństwa. Dobrze zrobi, jeżeli on sam powiększy swój kapitał na własnym rachunku. Niech pomyśli o tym, że przyjdzie czas, w którym wyobraźnia osłabnie, a wtedy będzie zadowolony, że znajdzie w swoich zeszytach natchnienie swoich młodzieńczych lat. Zawsze błagałem go, aby otrzymać tę jego pracę.

Realistyczne ostrzeżenie Eugeniusza odnosi się do całej wspólnoty:

… Nie inaczej postępuje się we wszystkich stowarzyszeniach, których członkowie przynoszą najwięcej zaszczytu swemu zgromadzeniu. To samo polecam o. Baudrandowi. Dopiero wtedy się uspokoję, gdy zobaczę, że wszyscy nasi misjonarze, którzy powinni głosić Słowo Boże, mają komplet kazań i pouczeń na rekolekcje i na misje. Proszę trzymać rękę na tym zasadniczym punkcie w sukcesie waszego posługiwania.

Podobnie jak w Prowansji, głoszenie kazań wymagało znajomości miejscowego języka. W Kanadzie oblaci z Francji musieli się nauczyć angielskiego:

… jeśli ojciec widzi w tym zbyt dużo trudności u siebie z powodu swego podeszłego wieku, to sprawa będzie łatwiejsza dla młodszych, takich jak oo. Baudrand i Lagier; jeśli idzie o Telmona, to znał on już trochę ten język; dla niego przy jego zdolności będzie to zabawką. Nie zaniedbujcie tej bardzo ważnej sprawy w waszej sytuacji.

List do o. Jeana Baptiste Honorata, 26.03.1842, w: EO I, t. I, nr 10.

Każdy członek mazenodowskiej rodziny ma swoje talenty, które otrzymał od Boga i ku wzbogaceniu wspólnoty. Z jakim nastawieniem dzielimy się i rozwijamy nasze talenty dla dobra innych?