28 kwietnia 2021

JEŚLI OJCIEC ODEJDZIE OD TEJ REGUŁY MĄDROŚCI, WKRÓTCE STANIE SIĘ OJCIEC ZWIETRZAŁĄ SOLĄ

Na podstawie naszego ostatniego rozważania widzimy, jak Eugeniusz poleca ojcu Dassy, aby nie dał się porwać swojej gorliwości do archeologii. Ta myśl poucza nas, abyśmy nie zatracili się w społeczeństwie o wielu obliczach: Czy pewne zajęcia nie oddalają nas zbyt bardzo od naszego celu, dla którego powinniśmy poświęcić całą naszą energię i czas?

Wydawało mi się, że było to już dużo być korespondentem itd., a oto dzisiaj mówi mi ojciec o komisji, której ojciec byłby członkiem. To właśnie tutaj trzeba zastosować uwagi, które właśnie ojcu robię. Ostatecznie nie sprzeciwiam się absolutnie temu, aby ojciec zgodził się należeć do tej komisji z motywów, które przytoczyłem, ale polecam ojcu bardzo wyraźnie, żeby nie stał się główną sprężyną tej komisji i żeby nie troszczył się bardziej niż inni o jej dobre funkcjonowanie. Przeciwnie, zależy mi, żeby z racji obowiązków, które ojciec ma wypełniać i z których nie mogę ojca zwolnić, trzymał się ojciec na uboczu i żeby był tam raczej do porady niż do działania. Jeśli ojciec odejdzie od tej reguły mądrości, to mówię ojcu, że wkrótce stanie się solą zwietrzałą quod si sal eyanuerit; nie kończę, do ojca należy poważna medytacja nad tym tekstem, by się uchronić przed straszliwymi skutkami, których wszyscy musimy się obawiać. A zatem, nawet trzymając się w granicach, które ojcu wskazałem, jeśli ojciec spostrzeże, że ojca pobożność na tym cierpi, że ojca gorliwość o zbawienie dusz stygnie, że ojciec doznaje jakiegoś wstrętu do wielkiej posługi właściwej i różniącej się od ojca powołania, to niech ojciec zostawi wszystkie książki naukowe i pogrąży się, jak nigdy dotąd, w jedynym studium właściwie niezbędnym, w którym jesteśmy pewni, że nie spotkamy ani błędu, ani rozczarowania.

Żegnam, moje drogie dziecko, mówiłem do ojca jako ojciec, superior i biskup. Pozostaje mi tylko uściskać ojca i ojca pobłogosławić.

List do ojca Louisa Dassy, 29.03.1842, w: EO I, t. IX, nr 759.